Εκτός από τους αγανακτισμένους, έχει αρχίσει να αγανακτεί και η πλατεία Συντάγματος, η οποία πρέπει και αυτή να ζήσει.

Εκτός από τους αγανακτισμένους, έχει αρχίσει να αγανακτεί και η πλατεία Συντάγματος, η οποία πρέπει και αυτή να ζήσει. Τα έχουμε πει, τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει: κάθε διαμαρτυρία, από όπου κι αν προέρχεται, δεν μπορεί να ξεπερνά τα όρια, την ανοχή και το μέτρο. Ποιων; Των άλλων. Της πλειοψηφίας. Όλων αυτών που ταλαιπωρούνται και αγανακτούν με τους αγανακτισμένους, που έχουν δει την καθημερινότητά τους να ανατρέπεται, όλων εκείνων των πολιτών που θέλουν την πόλη τους και τις πλατείες τους δίχως αγανακτισμένους, όλων εκείνων των επαγγελματιών που θίγονται ανεπανόρθωτα με την επιβληθείσα άμεση δημοκρατία του Συντάγματος, στην οποία ωστόσο δεν συμμετέχουν άμεσα τα υπόλοιπα εκατομμύρια των Αθηναίων και Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έχουν αρχίσει να βλαστημούν την αγανάκτησή τους. Η πλατεία πρέπει να αποδοθεί στον λαό, στην κυκλοφορία, στη Δημοκρατία, στο καλοκαίρι, στις αστικές συγκοινωνίες, στους ερωτευμένους – γιατί εκτός από τους αγανακτισμένους υπάρχουν και ερωτευμένοι –, στους σκύλους, στα περιστέρια, στη ζωή της καθημερινότητας… Η πολλή επανάσταση δεν πείθει!