Ξεκινώντας από τα χρόνια της μεταπολίτευσης, με την απίστευτη δυναμική της και την αχαλίνωτη αισιοδοξία για έναν καλύτερο κόσμο, ο συγγραφέας και δημοσι­ογράφος Σταύρος Λυγερός ξετυλίγει το κουβάρι της πολιτικής αφήγησης εκείνης της περιόδου που χτίστηκε, μεγεθύνθηκε και εκτροχιάστηκε μέσα από μια καρτουνίστικη λογική που απαιτούσε από την κάθε μέρα και ένα νέο «κεκτημένο», ως διά μαγείας! Εδραιώνοντας ένα ασύστολο πελατειακό ψηφοθηρικό σύστημα, το πολιτι­κό κατεστημένο της χώρας στο σύνολό του συμπορεύ­τηκε μέσα από τους κομματικούςτου μηχανισμούς με τον λαό μοιράζοντας αναλογικά στόχους και οράματα, χαρίζοντας στην ασυδοσία μια άνευ προηγουμένου νο­μιμοποίηση, σε πείσμα κάθε λογικής και ορθολογισμού.

Ξεκινώντας από τα χρόνια της μεταπολίτευσης, με την απίστευτη δυναμική της και την αχαλίνωτη αισιοδοξία για έναν καλύτερο κόσμο, ο συγγραφέας και δημοσι­ογράφος Σταύρος Λυγερός ξετυλίγει το κουβάρι της πολιτικής αφήγησης εκείνης της περιόδου που χτίστηκε, μεγεθύνθηκε και εκτροχιάστηκε μέσα από μια καρτουνίστικη λογική που απαιτούσε από την κάθε μέρα και ένα νέο «κεκτημένο», ως διά μαγείας! Εδραιώνοντας ένα ασύστολο πελατειακό ψηφοθηρικό σύστημα, το πολιτι­κό κατεστημένο της χώρας στο σύνολό του συμπορεύ­τηκε μέσα από τους κομματικούςτου μηχανισμούς με τον λαό μοιράζοντας αναλογικά στόχους και οράματα, χαρίζοντας στην ασυδοσία μια άνευ προηγουμένου νο­μιμοποίηση, σε πείσμα κάθε λογικής και ορθολογισμού. Έτσι εδραιώθηκε μια πολιτεία όπου η κλεψιά πέρασε ως κοινωνική ανέλιξη των μικρομεσαίων στρωμάτων στην εξουσία, η ασυδοσία συνδέθηκε με την παραγωγικότη­τα και ο παρασιτισμός με το ελληνικό δαιμόνιο. Μέσα σε αυτό το μεταπολιτευτικό κράτος των ασυστόλων, αναπτύχτηκε ένα πολιτικό τερατούργημα εικονικής ευδαιμονίας με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισμό, τον παρασιτισμό, την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε εφτά ενότητες και επιχειρεί μια τομή στο μεταπολιτευ­τικό πτώμα, του οποίου η σήψη συμπαρασύρει όλη τη χώρα στην άβυσσο. Από την πρώτη κιόλας πρόταση του προλόγου του, ο Λυγερός ξεκαθαρίζει κάτι πολύ ουσια­στικό, που δυστυχώς δεν δικαιώνεται από τις τρέχουσες εξελίξεις. Γράφει και προσυπογράφουμε: «Η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα είναι πρωτογενώς πολιτική – κοινω­νική και δευτερογενώς οικονομική». Ως μια ηχηρή παράλειψη, σημειώνουμε την κριτική απουσία για τον ρόλο των αριστερών κομμάτων στη μεταπολίτευση.

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com