Η οικονομική κρίση κτυπά πλέον άγρια την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και ακόμα και τη χώρα της Αυτής Εξοχότητος κυρίας Μέρκελ, τη Γερμανία. Οι περίφημες αγορές υποβάθμισαν 12 μικρές τράπεζες της ευρωπαϊκής ατμομηχανής!

Η οικονομική κρίση κτυπά πλέον άγρια την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και ακόμα και τη χώρα της Αυτής Εξοχότητος κυρίας Μέρκελ, τη Γερμανία. Οι περίφημες αγορές υποβάθμισαν 12 μικρές τράπεζες της ευρωπαϊκής ατμομηχανής! Ποιο είναι, τέλος πάντων, αυτό το περίφημο οικονομικό σύστημα των αγορών που επιτρέπει σε μερικούς αλήτες να εμφανίζονται και να είναι πιο ισχυροί από τα κράτη και τους λαούς; Πώς γιγαντώθηκαν αυτές οι αόρατες αγορές, πού εδρεύουν και, κυρίως, πώς αδειάζουν τόσο αριστοτεχνικά και συνάμα ξεδιάντροπα τις τσέπες μας, αφού πρώτα διαφθείρουν τις συνειδήσεις μας; Τα ερωτήματα είναι απλά και σαφή, ωστόσο οι απαντήσεις είναι πολύπλοκες και ασαφείς. Η μη κατανόηση της λειτουργίας του συστήματος αποτελεί τον πρώτο και βασικό μοχλό της χειραγώγησής μας. Επίσης, οι ομιχλώδεις εξηγήσεις περισσότερο μας απομακρύνουν παρά μας πλησιάζουν στην πιθανότητα μιας καθαρής απάντησης. Μέσα σε μια τριακονταετία που κύλησε σαν το νεράκι, γίναμε μάρτυρες δυο μεγάλων καταρρεύσεων: η πρώτη έχει σχέση με την παταγώδη αποτυχία του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Η δεύτερη απογοήτευση, όπως τη βιώνουμε από την τρέχουσα επικαιρότητα, είναι η κατακρήμνιση της κοινωνίας της κατανάλωσης και της ευημερίας. Εδώ θα λέγαμε πως συναντιούνται ο ανατολικός με τον δυτικό κόσμο, παρά τη συγκριτική υπεροχή της Δύσης. Στη Δύση η κατάρρευση έχει πιο ήπια χαρακτηριστικά, που οφείλονται στις πολιτισμικές της καταβολές και την προσήλωσή της στην ελευθερία και τη δημοκρατία, αρχές που απουσίασαν εκκωφαντικά στις πρώην ανατολικές κοινωνίες. Η εποχή μας, όπως μάλιστα τη βιώνουμε, μας επιφυλάσσει ένα δυσοίωνο μέλλον ή τη γέννηση μιας νέας ουτοπίας, της οποίας η παρακμή θα επαναληφθεί μετά την εμπειρία τής εφαρμογής της, σαν κατάληξη μιας δυσάρεστης πραγματικότητας;