Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία **

Ο «πολύς» Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ «κολυμπάει» και πνίγεται στα … ρηχά με μια θεματολογία πολύ ενδιαφέρουσα, καθώς έχει να κάνει με τις δυο βασικότερες τάσεις της ψυχανάλυσης. Ατού η ερμηνεία της Κίρα Νάιτλι.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.

Πρωταγωνιστούν: Κίρα Νάιτλι, Βίγκο Μόρτενσεν, Μίκαελ Φασμπέντερ, Βενσάν Κασέλ.

Γοητευμένος από την προσωπικότητα της πανέμορφης και καλλιεργημένης Σαμπίνα, ο Δρ Γιουνγκ αποφασίζει τελικά να ασχοληθεί μαζί της και να τη θεραπεύσει μέσω της νέας θεωρίας που μόλις ανακάλυψε και συστηματοποίησε ο δάσκαλός του, ο διάσημος Δρ Φρόιντ. Μιλάμε φυσικά για την ψυχανάλυση, τους τρόπους και τις μεθόδους που ανακάλυψε ο Φρόιντ προκειμένου να διεισδύει στο ασυνείδητο των ασθενών του και να ανασύρει κρυμμένα νοήματα και σημασίες μέσα από ένα χαοτικό πλέγμα φαινομενικά ασυνάρτητων εικόνων και λέξεων. Οι δυο άντρες θα συναντηθούν, θα ισχυροποιήσουν τη σχέση τους, θα συμφωνήσουν σε πολλά, αλλά και θα διαφωνήσουν, καθώς ο Γιουνγκ – με την τεράστια καλλιέργεια που τον διέκρινε –, άρχισε να στρέφει την προσοχή του και σε μεθόδους που δεν συνδέονταν άμεσα με τον καταπιεσμένο σεξουαλισμό του πάσχοντος. Για όσους γνωρίζουν, ο Γιουνγκ ενσωμάτωσε στην ψυχανάλυση τον μυστικισμό και τη μεταφυσική, γεγονός που προκάλεσε την οργή του δασκάλου, που τον προόριζε για διάδοχό του. Ο Κρόνενμπεργκ δεν προσφέρει απολύτως τίποτα με τη συγκεκριμένη ταινία. Απλή, σχεδόν απλοϊκή, μονοσήμαντη και επιφανειακή, είναι σαν να παραδίδει μαθήματα για αρχαρίους πάνω στην ψυχανάλυση. Φιλότιμες προσπάθειες από τους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές, αλλά φυσικά την παράσταση κερδίζει η «θεά» Κίρα Νάιτλι. Βλέπεται πάντως ευχάριστα.