Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Μπορεί τα μεγάλα κανόνια που πολλοί περίμεναν στο ελληνικό επιχειρείν να μην έσκασαν (ας είναι καλά και το «σωτήριο» άρθρο 99), σίγουρα όμως ο κόσμος των επιχειρήσεων και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, τελευταία, δεν αισθάνονται… ιδιαίτερα καλά.
Μπορεί τα μεγάλα κανόνια που πολλοί περίμεναν στο ελληνικό επιχειρείν να μην έσκασαν (ας είναι καλά και το «σωτήριο» άρθρο 99), σίγουρα όμως ο κόσμος των επιχειρήσεων και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, τελευταία, δεν αισθάνονται… ιδιαίτερα καλά. Σε πάρα πολλούς τομείς της οικονομίας τα δεδομένα της διετίας 2010-2011 έχουν εξανεμίσει τα κέρδη της δεκαετίας (κάποιοι βέβαια πρόλαβαν να «κλείσουν ταμείο» και να την κοπανήσουν έγκαιρα), ενώ οι περισσότεροι όμιλοι αντιμετωπίζουν με δέος τη σύνταξη ενός βιώσιμου προϋπολογισμού για το 2012.
Την ίδια στιγμή ιστορικά ονόματα και «τζάκια» δέχονται ισχυρή πίεση, ενώ αρκετοί νεόκοποι επιχειρηματίες, που έλαμψαν την περίοδο του χρηματιστηρίου (αλλά και κάποιοι που ανήκουν σε πάλαι ποτέ ισχυρές οικογένειες) έφτασαν στο σημείο να συλληφθούν για χρέη προς το Δημόσιο. Προσωρινά έστω, αφού κι αυτή η επιχείρηση του ελληνικού κράτους αποδείχτηκε οπερέτα…
Οι συλλήψεις, πάντως, αντικατοπτρίζουν και το μέγεθος του προβλήματος ακόμη και για τα ιστορικά ονόματα ή τα λεγόμενα «τζάκια». Αν πάρουμε για παράδειγμα τον Γιώργο Πετζετάκι, τον πρώτο επιχειρηματία που συνελήφθη, δεν θα συναντήσουμε κάποια απίστευτη περιπέτεια, αλλά μια καθημερινή ελληνική επιχειρηματική ιστορία.
Η οικογενειακή επιχείρηση πλαστικών και σωλήνων ήταν αναμφίβολα από τις καλύτερες στην Ελλάδα, με τα προϊόντα της αναγνωρισμένα διεθνώς. Η αλλαγή φρουράς όμως από τον πατριάρχη στον υιό Γιώργο και την κόρη Γκαμπριέλα συνδέθηκε με κάποιες άστοχες επιλογές που έφεραν σωρευμένα προβλήματα.
Όταν οι ιδιοκτήτες έπαψαν να πιστεύουν στις δυνατότητές τους και αποφάσισαν να παραχωρήσουν το μάνατζμεντ, το πρόβλημα είχε ξεπεράσει τις δυνατότητες επίλυσης. Και κυρίως: οι Ελβετοί που επελέγησαν για να το λύσουν σίγουρα είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Η επιστροφή της διοίκησης στα χέρια του Γιώργου Πετζετάκι δεν έλυσε ούτε τώρα τα θέματα, με τελική κατάληξη την υπαγωγή στο άρθρο 99.
Από την περιπέτεια αυτή, όμως, ο επιχειρηματίας βρέθηκε με βεβαιωμένους φόρους μερικών εκατομμυρίων, οπότε συνελήφθη, για να αφεθεί τελικά ελεύθερος. Η σύντομη αυτή ιστορία δεν απέχει από τις περισσότερες στον ελληνικό χώρο. Και όλες μαζί (για όσους γνωρίζουν) διδάσκονται σε ξένα οικονομικά πανεπιστήμια (το ιδιότυπο οικογενειακό ελληνικό μάνατζμεντ) ως παράδειγμα προς αποφυγήν…
Ένδυση – λιανικό εμπόριο
Μία παρεμφερής ιστορία από την… ανάποδη ήταν αυτή του Λάκη Γαβαλά. Περσόνα της μόδας την περίοδο του χρηματιστηρίου, ο Γαβαλάς δεν χρειάστηκε πολύ για να προοδεύσει. Έντονη μιντιακή προβολή, ισχυροί φίλοι και ισχυρή δανειοδότηση (λόγω των δύο προηγουμένων) έφταναν ώστε πριν από αρκετά χρόνια να στηθεί μια βιομηχανία στον χώρο του ενδύματος και της μόδας, που, εκτός από τις αντιπροσωπεύσεις, απέκτησε και κατασκευαστικό βραχίονα.
Για το πώς έπεσε έξω πολλά έχουν ακουστεί. Το βέβαιο είναι, πάντως, ότι βοήθησαν η κρίση και τα εσωτερικά διαχειριστικά λάθη. Η υπαγωγή της Λ. Γαβαλάς Α.Ε. στον πτωχευτικό κώδικα το καλοκαίρι δεν έλυσε τα προβλήματα και τελικά ο επιχειρηματίας συνελήφθη, για να αφεθεί ελεύθερος μερικές ώρες μετά. Και αποδεικνύοντας την ιδιοτυπία του ως εκπροσώπου του (γρήγορου και εύκολου) ελληνικού επιχειρηματικού ονείρου, ξέσπασε τον πόνο του στα μπουζούκια.
Το λιανικό εμπόριο είχε αναμφίβολα πολλές απώλειες και πολλά «στόρι» καταστροφής τους τελευταίους μήνες. Από τις μεγαλύτερες «ειδήσεις», πολύ πρόσφατα, η αναζήτηση ασύλου στο άρθρο 99 από την εταιρεία αθλητικών ειδών Puma Hellas Α.Ε. Η προσφυγή της αφορά αποκλειστικά τη ρύθμιση των οφειλών της σε προμηθευτές του εξωτερικού.
Έτσι, στο ερώτημα πώς η συγκεκριμένη εταιρεία, έως πρότινος υγιής, βρέθηκε στην κατάσταση αυτή, η απάντηση βρίσκεται σε ένα άλλο «στόρι καταστροφής», αυτό των αδελφών Γλου, που επίσης υπήχθησαν στο άρθρο 99 το περασμένο καλοκαίρι και για το οποίο υπάρχει θέμα οικονομικών ατασθαλιών για το οποίο αναμένεται να αποφανθούν οι δικαστικές αρχές.
Η ιστορία του Άκη και του Γιώργου Γλου είναι ένα ακόμη «κλασικό» έργο με κέντρο τον Πειραιά. Η επιτυχία του οικογενειακού καταστήματος έστησε έναν όμιλο επτά εμπορικών ένδυσης και υπόδησης το 1992, εκ των οποίων τα τρία στην καρδιά της Αθήνας. Τα αδέλφια, που είναι φίλαθλοι και μάλιστα φανατικοί του Ολυμπιακού, λάτρευαν τα σπορ και σκέφθηκαν ότι θα έπρεπε να ρίξουν περισσότερο βάρος στον χώρο της αθλητικής ένδυσης.
Το 1994 ο όμιλος ανέλαβε την αποκλειστική διάθεση και διανομή των προϊόντων της Puma. Με άρμα μάχης τη γερμανική εταιρεία ο όμιλος Γλου άρχισε να σαρώνει τον χώρο των σπορ για να φορούν Puma. Στο απόγειο της επιχειρηματικής του δραστηριότητας ο όμιλος Γλου δημιούργησε ένα τεράστιο δίκτυο 60 καταστημάτων. Η μπουτίκ της Puma στην Ομόνοια θεωρήθηκε η εμπορικότερη σε όλο τον κόσμο μετά την αντίστοιχη στο Βερολίνο.
Το 2004, σε συνεργασία με την πολυεθνική, δημιούργησαν την Puma Hellas. Το 2008 ο τζίρος της έφτασε τα 76 εκατ. ευρώ και τα κέρδη στα 15 εκατ. ευρώ. Έναν χρόνο πριν, ο αριθμός αυτός αντιστράφηκε και είχε ως πρόσημο τις ζημιές.
Ναυπηγεία Ελευσίνας
Προς ένα μη προδιαγεγραμμένο τέλος δείχνουν να οδεύουν και τα άλλοτε πανίσχυρα Ναυπηγεία Ελευσίνας του ομίλου Ταβουλάρη (Νέωριον), που πριν από μερικά χρόνια διεκδικούσαν να πάρουν την αποκλειστικότητα στις ναυπηγήσεις πλοίων στην Ελλάδα αγοράζοντας τον Σκαραμαγκά.
Σήμερα, παρά τις πρόσφατες ενισχύσεις σε παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού, το ναυπηγείο έχει επίσης υπαχθεί στο άρθρο 99, ενώ, όπως αποκάλυψε και πρόσφατα το «Π», η ιδιοκτησία πήρε δάνειο με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου για να πληρώσει τους εργαζομένους. Άλλη μία περίπτωση που η μετάβαση από τη μία γενιά (του πατριάρχη Νίκου Ταβουλάρη) στην επόμενη δεν έδειξε να αποδίδει καρπούς…
Οι τράπεζες
Πώς βέβαια να τα καταφέρει ένας ναυπηγικός όμιλος που κινείται με δουλειές ενός Δημοσίου που δεν έχει πλέον ρευστό, όταν και οι ίδιες οι τράπεζες είναι σκιές του εαυτού τους. Καθώς για τα θέματα αυτά το «Π» έχει ήδη γράψει αναλυτικά, θα καταγράψουμε απλώς σήμερα πώς, με τις περισσότερες μεγάλες τράπεζες να παρουσιάζουν κεφαλαιοποιήσεις 200 έως 500 εκατ. ευρώ, τα χρήματα που θα χρειαστούν για την ανακεφαλαιοποίηση μετά το κούρεμα και τις προβλέψεις της BlackRock μπορεί να φτάσουν και τα 20 δισ.
Αυτός είναι ο λόγος που οι διοικήσεις δεν έχουν την ισχύ, την εξουσία και την αίγλη που κάποτε απολάμβαναν. Είναι ο λόγος για τον οποίο ο Σπύρος Λάτσης έδωσε το «πράσινο φως» για τη συγχώνευση της δικής του Eurobank με την Alpha του Γιάννη Κωστόπουλου ελαφρά… υπέρ της τελευταίας, απλώς επειδή «φέρνει» τα κεφάλαια του Κατάρ.
Στο ίδιο περιβάλλον διόλου τυχαίο ότι την περασμένη εβδομάδα ο Απόστολος Ταμβακάκης, μιλώντας σε στελέχη του ομίλου της Εθνικής, έλεγε πως πρωταρχικός στόχος της διοίκησης είναι η αποφυγή της προσφυγής στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και η άντληση κεφαλαίων με ίδια μέσα. Η απόφαση να προχωρήσει στην έκδοση προνομιούχων μετοχών υπέρ του ελληνικού Δημοσίου (ύψους 1 δισ. ευρώ) εντάσσεται σε αυτή την προσπάθεια.
Είναι ένα βήμα, καθώς η ΕΤΕ αξιοποιεί στο… παρά πέντε τον παλιό νόμο Αλογοσκούφη με προοπτική την ενίσχυση του δείκτη επάρκειας (Core Tier 1) στο 11% από 9,5% που είναι σήμερα. Το επόμενο – δεύτερο βήμα – είναι η πώληση μεγαλύτερου μεριδίου της Finansbank. Το 20% που κάποτε έλεγε η τράπεζα έγινε τουλάχιστον 40% (για περίπου 1,4-1,8 δισ. ευρώ) και πολλοί μιλούν για ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο…
Μedia – κατασκευές
Οι πάλαι ποτέ αυτοκρατορίες των media αποτυπώνουν με τον καλύτερο ίσως τρόπο το δράμα του επιχειρείν. Ο πανίσχυρος ΔΟΛ έκλεισε το καθημερινό «Βήμα» και πολλές περιοδικές εκδόσεις.
Η Μάνια Τεγοπούλου της «Ελευθεροτυπίας» την Τετάρτη έκανε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.
Στο συγκρότημα Μπόμπολα η πρόθεση περικοπών είναι γνωστή (και τρομάζει όλους), ενώ στο φάντασμα του Alter οι εργαζόμενοι δεν ελπίζουν πλέον σε τίποτα.
Η αλήθεια είναι ότι όλες οι επιχειρήσεις του Τύπου έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα. Από τον «μετρ» των ειδικών εκδόσεων Κώστα Καββαθά, που βρέθηκε στα χέρια του Λυμπέρη, μέχρι τις αδελφές Αθανασιάδη, που (όπως ακούγεται) αναζητούν πωλητή για ένα μεγάλο ακίνητο. Οι πιο πολλές καταστροφές έχουν σημειωθεί βέβαια στον κλάδο της οικοδομής. Η τριετής «αναστολή» δραστηριότητας στον χώρο αυτόν έχει προκαλέσει προβλήματα στους κολοσσούς (όπως για παράδειγμα στον Ελλάκτωρα) και αγωνία σε μέχρι πρότινος μεγάλους παίκτες, όπως η Μηχανική του Εμφιετζόγλου.
Οι κατασκευές άλλωστε είχαν τις περισσότερες εταιρείες στο άρθρο 99. Μεταξύ αυτών τα τσιμέντα Ηρακλής, τα αλουμίνια της Alumil, της ΕΤΕΜ και της Alco, τα «σίδερα» του Μπήτρου, της ΣΙΔΜΑ και της Σιδενόρ.
Μια και ο λόγος για τη Σιδενόρ, πρέπει να σημειωθεί ότι πολλοί παραδοσιακοί παίκτες βλέπουν το μέλλον μέσα από πολλά σύννεφα. Κάτι που αφορά τον όμιλο Βιοχάλκο της οικογένειας Στασινόπουλου, αλλά και την S&Β της οικογένειας Κυριακόπουλου.
Η άλλη πλευρά
Ωστόσο υπάρχει και η άλλη πλευρά της… κρίσης, που αφορά κυρίως επιχειρηματίες, οικονομικούς παράγοντες και ανθρώπους της αγοράς, οι οποίοι φαίνεται πως θα αποτελέσουν τη «νέα εθνική τάξη». Το σίγουρο είναι πως, με την ολοκλήρωση της μεταπολίτευσης, κλείνει ακόμη ένας επιχειρηματικός – οικονομικός κύκλος. Επιχειρηματίες οι οποίοι διείδαν τα επερχόμενα και προνόησαν, παράγοντες που παρέμειναν συντηρητικοί και… νοικοκυραίοι, φαίνεται πως συγκεντρώνουν τις περισσότερες προϋποθέσεις για να είναι παρόντες στον επόμενο κύκλο.
Από παραδοσιακά βιομηχανικά «τζάκια» (όπως ενδεικτικά θεωρούνται οι Κανελλόπουλοι – Παπαλεξόπουλοι της τσιμεντοβιομηχανίας Τιτάν και η οικογένεια Βαρδινογιάννη /Motoroil), οι λεγόμενοι «νουνεχείς» επιχειρηματίες (ενδεικτική η περίπτωση της Ιωάννας Παπαδοπούλου της ομώνυμης εταιρείας μπισκότων, της ΙΟΝ, της οικογένειας Γιώτη) και παράγοντες που αναδείχθηκαν την περίοδο της χρηματιστηριακής ευφορίας αλλά στη συνέχεια… σήκωσαν τα μανίκια και δούλεψαν.
Χαρακτηριστική σε αυτό το επίπεδο η περίπτωση του Ευάγγελου Μυτιληναίου, ο οποίος μεθοδικά χτίζει έναν όμιλο στα μέταλλα και την ενέργεια με εξωστρεφή προσανατολισμό. Και βέβαια τα ονόματα διορατικών ανθρώπων (όπως ο Βασίλης Φουρλής των ΙΚΕΑ και InterSport, o Δημήτρης Κουτσολιούτσος των Folli-Follie και των ΚΑΕ), αλλά και μερικών νέων παικτών που τελικά θα διαμορφώσουν τη «νέα εθνική τάξη».
Βέβαια ας μην διαφεύγει την προσοχή μας πως η απερχόμενη επιχειρηματική – αστική τάξη, σε αντίθεση με προηγούμενες, ούτε εθνικούς ευεργέτες ανέδειξε ούτε πρωτοπόρους επιστήμονες – ερευνητές ούτε και κάποια ονόματα – παραδείγματα, όπως η «αστική τάξη» των «συντηρητικών δεκαετιών». Είναι μάλλον ζήτημα εθνικής συνείδησης…
Η Υγεία νοσεί
Με τις τράπεζες να αγωνιούν, εύλογο να νοσεί και η… Υγεία. Οι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές κλείνουν πτέρυγες και ορόφους, ενώ στα μαιευτήρια αναζητούνται τοκετοί με… προσφορές. Στον ίδιο χώρο η Euromedica του ΘωμάΛιακουνάκου θεωρείται εδώ και μερικούς μήνες στα όρια. Βασικός λόγος η αστοχία στη συμφωνία αναδιάρθρωσης δανείων ύψους 185 εκατ. ευρώ, που έγινε τον περασμένο Δεκέμβριο, η οποία μετέτρεψε δάνεια άνω των 150 εκατ. ευρώ από μακροπρόθεσμα σε πληρωτέα εντός του έτους.
Μετά την πτώχευση της Axon Airlines, που προκάλεσε μεγάλη τρύπα στον επιχειρηματία και προβλήματα με τα εξοπλιστικά, ο Λιακουνάκος το «γύρισε» στην Υγεία, που στα μέσα της περασμένης δεκαετίας είχε μεγάλα περιθώρια στα κέρδη. Όμως εδώ και δύο χρόνια τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα στα οποία επένδυσε έχουν ξεμείνει από πελάτες, οι οποίοι στρέφονται πλέον στο Δημόσιο. Παράλληλα έκλεισαν και οι κάνουλες από τα ασφαλιστικά ταμεία, που δεν πληρώνουν πλέον για αναλύσεις στα πανάκριβα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.
Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.