Ο τρόπος με τον οποίο εξοντώνεται το Γενικό Νοσοκομείο Πατησίων ανάγεται στην… εντομολογία.

Το τετελεσμένο έχει δρομολογηθεί και το λουκέτο έρχεται από το βάθος ως αναπόφευκτη εξέλιξη. Τα πράγματα όμως δεν θα είναι τόσο απλά για τους καλοπληρωμένους χαρτογράφους της Υγείας. Οι εργαζόμενοι, οι περίοικοι του Γ.Ν. Πατησίων και οι δημότες των περιοχών της εμβέλειάς του (Γαλατσίου, Χαλκηδόνας, Μεταμόρφωσης, Ν. Φιλαδέλφειας, Αχαρνών, Ιλίου, Αγ. Αναργύρων και βεβαίως των Πατησίων, της Κυψέλης και του Δήμου Αθηναίων ευρύτερα) έχουν μεν πιαστεί στον ιστό της ευρωτροϊκανικής συγκυρίας, έχουν δε το πάθος και τη διάθεση να το παλέψουν.

Πρόκειται άλλωστε, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, για ένα «εκ των ων ουκ άνευ», καταξιωμένο στη συνείδηση των χρηστών του νοσοκομείο, με πληθυσμό αναφοράς άνω του ενός εκατομμυρίου, που ενίοτε μάλιστα τηρεί τον άγραφο νόμο της Υγείας και ανοίγει στους γείτονες τις πόρτες του ακόμα κι όταν δεν εφημερεύει (γι’ αυτό και πριν καλά καλά γίνουν γνωστά τα προβλήματα συγκεντρώθηκαν άνω των 30.000 υπογραφών συμπαράστασης). Κι είναι άραγε τυχαίο ότι τείνει να μείνει υγειονομικά ορφανό ένα εκατομμύριο ανθρώπων της πυκνοκατοικημένης αθηναϊκής καρδιάς, ένα εκατομμύριο μη προνομιούχων πολιτών που μόνο στα κοντινά τους δημόσια νοσοκομεία ξέρει και μπορεί να ζητά πρόσβαση; Καθόλου τυχαίο. Η τρόικα λατρεύει να στοχοποιεί αυτές τις κατηγορίες κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λέει η εμπειρία.

Η αντίστροφη μέτρηση

Οι καταβολές του είναι «εκκλησιαστικές»… Πριν από το 2001 ονομαζόταν «Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εκκλησίας». Μπήκε στο ΕΣΥ το 1986 με δύναμη 150 κλινών. Αυτό ήταν και το υψηλότερο σκορ του. Τον καιρό της άνθησής του και χάρη στο μεράκι των γιατρών του που, όπως και να το κάνουμε, είχαν μερικά χρόνια πριν και την πολυτέλεια της συμμαχίας των συνθηκών, πολλά από τα τμήματά του έγιναν γνωστά για τις υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες που προσέφεραν. Προεξάρχουσα θέση ανάμεσά τους διατηρούσαν και εξακολουθούν, κόντρα στις συνθήκες, σε μεγάλο βαθμό να διατηρούν το Οφθαλμολογικό, το Ακτινοδιαγνωστικό, το Ενδοσκοπικό (οικοδομήθηκε στις πλάτες των φιλότιμων μονάδων), η Μονάδα Θεραπείας Πόνου, που επιτελεί και εκπαιδευτικό έργο, κ.λπ. Στο νοσοκομείο επίσης λειτουργούσε επί σειρά ετών Αιμοδοτικός Σταθμός με αξιοπρόσεκτες επιδόσεις.

Μέχρι που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Τα «στάδια» της μείωσης των κλινών είναι περίπου ενδεικτικά. Οι150 κλίνες έγιναν 124. Ύστερα 111. (Και εννοείται ότι κάθε τέτοια μείωση επιφέρει και αντίστοιχη μείωση στις οργανικές θέσεις, οι οποίες είναι μάλιστα παραδοσιακά περισσότερες από τις λειτουργούσες). Οι συνταξιοδοτήσεις που ήρθαν με τα χρόνια και με την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας δεν ισοσκελίστηκαν με προσλήψεις. Τα κενά που έπρεπε οπωσδήποτε να καλυφθούν καλύπτονταν με επικουρικούς γιατρούς που σύναπταν ετήσιες συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Τον περασμένο Ιούλιο, στο πλαίσιο μιας πρώτης σκέψης του υπουργού να μετατρέψει το Νοσοκομείο σε Κέντρο Υγείας, οι κλίνες του Γ.Ν. Πατησίων έγιναν 100. Και η χαριστική βολή ήρθε στις αρχές του Νοέμβρη, όταν το υπουργείο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του διοικητή της Α’ και Γ’ ΥΠΕ Άρη Μουσιώνη, αποφάσισε την από 1.1.2012 μείωση του αριθμού των κρεβατιών σε 80. Στις 15.1.2012 οι συμβάσεις των τελευταίων Μοϊκανών – επικουρικών γιατρών λήγουν χωρίς να έχει ληφθείη παραμικρή μέριμνα για την ανανέωσή τους ή για τη σύναψη νέων. Οι έξι εγκεκριμένες προσλήψεις γιατρών που εκκρεμούν από το 2010 έχουν παγώσει λόγω τρόικας. Το αίτημα για αποσπάσεις από νοσοκομεία του ΙΚΑ που ούτως ή άλλως θα κλείσουν δεν εισακούστηκε.

Στο μεταξύ όμως το νοσοκομείο, με το αποδεκατισμένο του προσωπικό, καλείται, βάσει των πρόσφατων αλλαγών σε ό,τι αφορά τις εφημερίες (ΦΕΚ 2466/4-11-2011), να εντατικοποιήσει το πρόγραμμά του. Γιατροί με πολλά χρόνια στην πλάτη εργάζονται πέρα από τα όρια της αντοχής. Πώς να πετύχει όμως κανείς το ακατόρθωτο; Ο υπερσύγχρονος αξονικός τομογράφος του νοσοκομείου συντηρείται κάθε χρόνο έναντι σημαντικού ποσού, αλλά ήταν ανενεργός όλο το 2011. Το πάλαι ποτέ ακμάζον Αιμοδοτικό Τμήμα υπολειτουργεί. Οι χειρουργοί κάνουν τη δουλειά τους με την ψυχή στο στόμα. Δεν υπάρχει πια η επάρκεια της παλιάς εποχής.

 

Γόρδιος δεσμός

Τέλος, ο παραλογισμός της «διασύνδεσης» με το Ογκολογικό Νοσοκομείο της Κάτω Κηφισιάς (και όχι με την Παμμακάριστο και το 7ο ΙΚΑ, που λειτουργούν στην περιοχή, όπως θα ήταν λογικό) δημιουργεί προβλήματα. Δεν λύνει προβλήματα. Ούτε για το προσωπικό ούτε βέβαια για τους ασθενείς. Ο δεσμός, μέρα με τη μέρα, γίνεται γόρδιος. Έτσι θα φανεί εύλογη η χρήση του ξίφους από τον Ανδρέα Λοβέρδο. Είναι ο τρόπος με τον οποίο θεραπεύει η αράχνη…