Χρόνια τώρα λειτουργούμε (όπως θα έλεγε ο μακαρίτης Ανδρέας, εάν ζούσε) ως αιθεροβάμονες, ζώντας «απογειωμένοι» στην ψευδαίσθηση που μας δημιούργησαν οι Πολιτικοί μας και το σαθρό Πολιτικό Σύστημα και οι τραπεζίτες πείθοντάς μας ότι ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ένα κομμάτι του πλούτου που μας «δάνειζαν» απλόχερα και πανάκριβα (ενώ αυτοί δανείζονταν πάμφθηνα…).

Και φτάσαμε στον Οκτώβρη του 2009 και τη «φυγή από την Εξουσία» του έκτοτε «σιωπηλού» Κώστα Καραμανλή, στον Μάιο του 2010 και το Πρώτο Μνημόνιο του «επιμένοντα» ότι ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ κ. Παπανδρέου, στο καλοκαίρι του 2011 και το Δεύτερο Μνημόνιο του κ. Βενιζέλου, τώρα πλέον Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, και στη διαπίστωση της ISDA ότι δημιουργήσαμε «πιστωτικό γεγονός» και, με άλλα λόγια, βρισκόμαστε σε κατάσταση «ελεγχόμενης πτώχευσης», τουτέστιν σε ελεύθερη πτώση στο διεθνές οικονομικό στερέωμα!

Προσγειωθήκαμε, ανώμαλα, και ήδη πέφτουμε στον Καιάδα των Δανειστών μας, αλλά απλώς ΔΕΝ χτυπήσαμε ακόμη (επισήμως) τον πάτο!…

Είκοσι δύο χρόνια μετά το ’89 της ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ του κ. Μητσοτάκη και του μακαρίτη Χαρίλαου Φλωράκη, αποκτήσαμε ξανά Κυβέρνηση «συνεργασίας» (coalition government), πράγμα που δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία, ούτε καν πρωτοτυπία, καθώς δύο από τους τρεις ΜΕΓΑΛΟΥΣ της Ε.Ε., η Γερμανία και η Αγγλία (όπως και κάποιες μικρότερες χώρες – μέλη της), ζούνε παραγωγικά και επιτυχημένα με κυβερνήσεις συνεργασίας!

Στην Ελλάδα είχαν έντεχνα φροντίσει εκείνοι που μας διοικούν από τα παρασκήνια να έχουμε τις τόσο – ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ – ποθητές ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΕΣ Κυβερνήσεις με παροχές ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ, και τώρα πλέον ΠΕΝΗΝΤΑ, εδρών!

Το τεράστιο, αλλά «αποσιωπημένο» πρόβλημα που εγείρει αναπάντητα και σοβαρά ερωτήματα ήθους και πολιτικής ηθικής όπως η υπόσχεση εφαρμογής «πολιτικών σωτηρίας και διεξόδου» αφορά τη ΣΗΜΕΡΙΝΗ ελληνική περίπτωση, που μας διοικεί κυβέρνηση συνεργασίας που απαρτίζεται πλέον (μετά την απροσδόκητη αποχώρηση του ΛΑΟΣ) κατά 85% από ΠΑΣΟΚ και 15% από «Νέα» Ν.Δ., δηλαδή από τα ίδια Κόμματα που μας διοικούσαν τα τελευταία 38 χρόνια (1974-2012) και είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΥΠΕΥΘΥΝΑ για το Οικονομικό, Πολιτικό, Ηθικό, Πολιτισμικό κατάντημά μας ως Χώρας, Κράτους, Κοινωνίας, Λαού…

Το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό ήδη έχει προσφέρει γη και ύδωρ στους δανειστές μας δεσμεύοντάς μας με το Πρώτο και Δεύτερο Μνημόνιο, με τη ρήτρα του Αγγλικού Εμπράγματου Δικαίου και την αποδοχή όλων των επιβληθέντων όρων από την Τρόικα.

Μέχρι στιγμής, πέρα από τις δραματικές περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, δεν έχει εφαρμοστεί καμία από τις τρομακτικού μεγέθους και κοινωνικών επιπτώσεων αποφάσεις που έχουν ψηφισθεί στη Βουλή.

Επιπρόσθετα, στο περιθώριο μπήκε η αξιοπρέπειά μας ως ιστορικού και έντιμου Λαού και μπήκαν στο απαλλακτικό περιθώριο, τη γνωστή στη Βουλή των Ελλήνων (Κολυμβήθρα του Σιλωάμ), όλες οι ατασθαλίες, οι κακοδιαχειρίσεις, οι καταστροφικά λαθεμένες αποφάσεις, δηλαδή οι πράξεις – εγκλήματα των Πολιτικών Αρχηγών και στελεχών και των υπολοίπων παρατρεχάμενών τους (καθώς φοβάμαι ότι υπάρχει μυστική συμφωνία ανάμεσα σε πράσινους και μπλε) και μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει κληθεί να λογοδοτήσει, αν όχι για εκ προμελέτης καταστροφικές αποφάσεις που δολοφόνησαν την ελληνική Οικονομία και στέλνουν τους Έλληνες στον οικονομικό τους Καιάδα, τουλάχιστον για αυτού του είδους τις αποφάσεις που ελήφθησαν από αμέλεια ή ασχετοσύνη αυτών που διοίκησαν και κατέστρεψαν ΔΕΚΟ και Ιδρύματα του ευρύτερου Δημόσιου τομέα.

Συνεχίζουν, όμως, να κάνουν αναφορές στην περιβόητη ανάπτυξη ο διορισμένος Πρωθυπουργός μας κ. Παπαδήμος και ο εκλεγείς προχτές νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καθηγητής κ. Βενιζέλος.

Και τους ρωτώ, ευθέως, ως πολιτικούς που μας Κυβέρνησαν τα τελευταία 38 χρόνια για ποια ανάπτυξη μιλάνε και από πού θα έρθει όταν έχουμε φτάσει να εισάγουμε φράουλες και ακτινίδια από τη Νότια Αμερική, ντομάτες από την Ολλανδία, Λάδι από τη Γερμανία, κρεμμύδια και αυγά από την Τουρκία και Πορτοκάλια (στη χώρα όπου πάλαι ποτέ… ανθούσε η φαιδρά πορτοκαλέα) και λεμόνια από το Ισραήλ, και η λίστα δεν τελειώνει εδώ…

Για ποια ανάπτυξη να μιλήσουμε όταν οι δραστικές (και θα ακολουθήσουν και περισσότερες… δραματικές πλέον) περικοπές μισθών και συντάξεων αφαίρεσαν από την κυκλοφορία στους περισσότερους από εμάς μέχρι και το 40% των εισοδημάτων μας;

Υπάρχουν κάποιοι που συστηματικά κατηγορούν για ΟΛΑ τα παθήματά μας την Ευρώπη!

Διαφωνώ λέγοντας ότι η Ευρώπη δεν μας φταίει και δεν μας έκανε τίποτε περισσότερο από όσα οι πολιτικοί μας της επιτρέψανε να μας… κάνει!

Και εξηγώ τη θέση μου:

Οδηγηθήκαμε στην ευμάρεια των αριθμών με την «απάτη» της ένταξής μας στο ευρώ από πρόσωπα που συνεχίζουν και σήμερα να μας διοικούν καθισμένα σε Υπουργικούς θώκους της ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ (πόσο αστεία ακούγονται κάποιες λέξεις) που σχηματίστηκε «δήθεν» για τη… σωτηρία μας.

Πού ήταν ο σημερινός μας Πρωθυπουργός όταν ο κ. Σημίτης μας έβαζε στην ΟΝΕ (με τα μαγειρεμένα στατιστικά της Goldman Sachs); Διοικητής στην Τράπεζα της Ελλάδος και στη συνέχεια Υποδιοικητής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα!

Πού ήταν ο μέχρι προχτές Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μέχρι πριν από 2 μήνες Πρωθυπουργός μας κ. Παπανδρέου;

Πού ήταν ο Τσάρος της Οικονομίας και σημερινός Αντιπρόεδρος και ο «παλαιότερος» στην Αντιπροεδρία και έτερος των 2 Αντιπροέδρων κ.κ. Βενιζέλος και Πάγκαλος, αντίστοιχα, για να μνημονεύσουμε μόνο μερικούς κορυφαίους;

Πού ήταν όλοι τους όταν η Ευρώπη δεν φρόντιζε (εμείς, σε παιδαριώδη έκφραση Διεθνούς Πολιτικής, φροντίζαμε με κουμπαριές του κ. Καραμανλή και ζεϊμπεκιές του κ. Παπανδρέου) να «βάλει πάγο» στα πολεμικά παιχνίδια της Τουρκίας και να φροντίσει να εξαλειφθούν πλήρως τα εξοπλιστικά μας προγράμματα σώζοντας για εμάς και (σημειώστε, παρακαλώ, τους επόμενους «φουκαράδες») γείτονές μας Τούρκους δισεκατομμύρια ευρώ που ούτε αυτοί ούτε εμείς είχαμε;

Φυσικά και δεν μας «φρόντισαν» οι 2 ΗΓΕΤΕΣ της Ευρώπης (Μέρκελ και Σαρκοζί)! Εάν μας «φρόντιζαν», πώς θα πουλούσαν υποβρύχια, φρεγάτες, άρματα μάχης, συμβατικά μικρά όπλα και πυρομαχικά σε Ελλάδα και Τουρκία ανταγωνιζόμενοι την αμερικανική πολεμική βιομηχανία;

Λέτε να ζούμε την απαρχή της Ευρώπης των 2 ταχυτήτων;

Μα η Ευρώπη των 2 ταχυτήτων ήδη υπάρχει και ο φόβος της δεν είναι ούτε η Μεσογειακή περιφέρεια, ούτε καν η Αμερική, αλλά η Κίνα και η Ινδία!

Επιμύθιον;

«Καληνύχτα Ελλάδα» ήταν ο τίτλος του τελευταίου γνωστού βιβλίου μου που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2008, έναν χρόνο πριν από την αμαχητί παράδοση της εξουσίας από τον κ. Καραμανλή τού «δεν θα δοθούν αυξήσεις» στον κ. Παπανδρέου τού «λεφτά υπάρχουν»…

Τότε κάποιοι μου «τράβηξαν το αυτί» επειδή από τον «χαμογελαστό δάσκαλο» Γιώργο Πιπερόπουλο δεν περίμεναν τόσο πικρό τίτλο!…

Τώρα, πια, οι ίδιοι, δυστυχώς, μαζί με άλλους έχουν το θράσος να με χαρακτηρίζουν… «προφήτη».

«Απορρίπτω τον χαρακτηρισμό!…».