Παρά την τεραστία πίεση που δημιουργεί η κρίση η οποία μαστίζει την κοινωνία, μερικοί δεν εννοούν να αλλάξουν τρόπο σκέψης. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα επώδυνα μέτρα αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εξακολουθούμε να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα ανερυθρίαστα, με τέτοιο θράσος, ώστε τελικά να πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιοι τις τερατολογίες μας.

Παρά την τεραστία πίεση που δημιουργεί η κρίση η οποία μαστίζει την κοινωνία, μερικοί δεν εννοούν να αλλάξουν τρόπο σκέψης. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα επώδυνα μέτρα αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εξακολουθούμε να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα ανερυθρίαστα, με τέτοιο θράσος, ώστε τελικά να πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιοι τις τερατολογίες μας.

Αιχμάλωτοι ενός απαράδεκτου πλέον συντεχνιακού παραλογισμού, το να προτάσσει κανείς επίμονα το προσωπικό συντεχνιακό συμφέρον έναντι του εθνικού – κοινωνικού αποδεικνύεται ολέθριο.

Και στην περίπτωσή μας οι αριθμοί λένε την αλήθεια: πάνω από 70 δισ. δήλωσαν οι μισθωτοί, την ιδία ώρα που οι ελεύθεροι επαγγελματίες περιορίστηκαν στα 3,5 δισ. για τη χρήση του 2011. Νά γιατί κόβουν και ξανακόβουν τις συντάξεις των 600 ευρώ. Νά γιατί κόβουν και ξανακόβουν τους μισθούς των 600 ευρώ. Νά γιατί δεν πιάνει η παραστιά μας στάχτη.

Ε, αυτό δεν γίνεται πιστευτό με τίποτα και από κανέναν και είναι, το λιγότερο, επώδυνο να βγαίνουν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των επαγγελματιών, γιατροί, δικηγόροι, εστιάτορες, υδραυλικοί κ.λπ., προσπαθώντας να κάνουν το άσπρο μαύρο. Σε αυτή τη χώρα μπορεί να υπάρχουν πονηροί, αλλά όχι ηλίθιοι.