◆ Το αποκορύφωμα της ευήθειας

◆ Το αποκορύφωμα της ευήθειας

◆ Αποκαθήλωσε τα προσχήματα στους κενούς τόπους ενώ τα υπόλοιπα ερμηνεύματα, μεταξωτές πτυχές των πρώτων αναγνώσεων, ομιλούν προς όφελος της ελευθερίας των σημείων στίξεως.
◆ Γεγονότα κατά συρροήν στους δακρύβρεχτους εικονικούς προσανατολισμούς και ο άζυμος άρτος στα χείλη του όχλου, έτσι, για να χάνεται ο βοριάς ανάμεσα στις προτάσεις των πασιφανών εκδηλώσεων
◆ Επιτηδευμένη η οργή, μορφής παραπονιάρικης καντάδας, παρουσιάζεται αφήνοντας στο ανακοινωθέν το αναγκαίο ηρωικό στοιχείο της προσωποποιημένης αναφοράς. Και η ανάλυση ξεφεύγει απ’ τις γραμμές της μέσης οδού, συμπαρίσταται στην καταντημένη σκέψη των τραπεζοκαθισμάτων και αφήνει σείοντας την κεφαλή τις εκφωνήσεις να πάρουν τον δρόμο τους γράφοντας τα μελλούμενα της θλίψεως.
◆ Σκέψεις μυστικές, παρασκευάσματα ολίγιστου νοητικού επιπέδου, να ανασύρεται η αυθάδεια του λόγου, να τρομάζουν τα ερωτηματικά να ξεστομίσουν την απορία.
◆ Οι ορισμοί παραμονεύουν και τα ιδεολογήματα ανύπαρκτα αναζητούν το περιεχόμενο στους λευκούς τοίχους της απομόνωσης.
◆ Απλώνει η παρακμή τα βρακιά της στο τεντωμένο συρματόσχοινο και οι φωνές απ’ όλες τις μπάντες μαρτυρούν παντελώς την εγκατεστημένη αναξιοπρέπεια των πανικόδρομων καταλήξεων.
◆ Παραστάσεις όμοιες κι απαράλλαχτες, με τις υποθέσεις να εξελίσσονται αντιστοίχως.
◆ Και τα κάγκελα να κρύβουν όλο και περισσότερο το λιγοστό φως που χύνεται απ’ το μικρό παράθυρο του γυμνού ντουβαριού, τιθασευμένο κι αυτό απ’ το σίδερο, μην τυχόν και φανερώσει το στεγνό παιχνίδι της σκόνης.
◆ Αλλοπρόσαλλα τα επιχειρήματα αφήνουν παντέρημη τη λειτουργία των μηχανισμών της νοημοσύνης και μια κάκιστη παρομοίωση ευτραπελίας επισημαίνει στο κάδρο τη γελοιότητα των εκφράσεων.
◆ Θέαση για τους λυγμούς και το αρχαιοπρεπές συνθετικό απεσύρθη απ’ την ορθογώνια πολιτική άσκηση ως ένας περιττός δισύλλαβος προσδιορισμός του πραγματικού.
◆ Και διαμορφωμένη η ζοφερή καθημερινότητα διασκορπίζει τις αυτονόητες έννοιες ενώ η συλλογιστική καταφεύγει στην παράνοια των απεγνωσμένων διαδοχικών κινήσεων.
◆ Καιρός του Νοεμβρίου, επίλογος του φθινοπώρου, προάγγελος του χειμώνα.
◆ Η σύγχυση στα παγωμένα απαντήματα θα κατανοήσει τον προορισμό της. Η αισιοδοξία, αμυντική λειτουργία της επιβίωσης, θα καταφέρει με όλες τις σημασίες να ξανάβρει στις λεπτομέρειες των στιγμών το χαμόγελό της.
◆ Ενώ οι άρχοντες θα μονολογούν την υπαγορευμένη δυστυχία.
◆ Η εξουσία εύμορφη και ενδεδυμένη συμφώνως προς τας υποδείξεις θα απαγγέλλει από το καθιερωμένο ανθολόγιο της κρίσεως τις επιστολές προς τους πληβείους. Και οι συνοδοιπόροι θα βρίσκουν τα πατήματα στον ανοιγμένο δρόμο, προσαρμοσμένοι στις διαθέσεις του αγριότροπου πλήθους.
◆ Και συνεχίζεται η αρίθμηση και ο γέλως δεν συγκρατείται.
◆ Στις γραμμές οι λέξεις στολίζουν την ασπρισμένη σελίδα.
◆ Τα ουσιαστικά παραμέρισαν.
◆ Οι προθέσεις στην πρωτοκλισία
◆ Τα υπονοούμενα ακατανόητες περιγραφές δίνουν στην παραμυθία τη λανθασμένη εντύπωση
◆ Και τα σπασμένα αβγά στην άκρη του δρόμου παίρνουν την κλητική φωνάζοντας στο όνομά σου κοινωνία.
◆ Την κατάντια.

Μυογράφημα

Διακεκομμένο κοφτό και ειρωνικής προελεύσεως. Χωρίς το γάργαρο του ρυακιού, αποτέλεσμα της αισθήσεως της οράσεως, όταν τα απρόοπτα στιγμιότυπα τραβούν τον οφθαλμό στο παραπέρα.
Απεικονίσματα απείρου κάλλους. Ξυρισμένες κεφαλές λανθασμένης γραφής της γραμματικής, μύστακες στριφτοί και ύφος παραμορφωμένου ήρωος, πολύχρωμου ξεβαμμένου χάρτου, αναρτημένου σε παλαιό γραφείο ορεινής κοινότητος.
Φρασεολογία του πλήθους ευνοημένη από τις συνθήκες και απογύμνωση των αναπνοών στα καφενεία, στα γραφεία, στους μονολόγους, στους διαλόγους, στα αστειολογήματα των όμορφων, των άσχημων, των καλών και των κακών, των φτωχών, των πλουσίων, των κατεβασμένων, των ανεβασμένων.
Και γενικώς της γενικής του πληθυντικού δηλαδή, των συμφορών των συνοικιακών σκέψεων.
Στις πλατείες στα ψάθινα καθίσματα αμβλείες γωνίες σωμάτων καταπίνουν μαύρα ζουμιά με περίσσια χαρά. Καπνοβολήματα και ρητορείες να μένει άναυδο ακόμα και το παρδαλό ερίφιο και όρνιθες βομβαρδισμένης διανόησης να χασκογελούν αφήνοντας γραμμάρια σάρκας να επισυνάπτονται στη ζωγραφική του καταντήματος
Ένας μικροπωλητής. Αναπτήρες, μολύβια.
Η προστακτική διά της χειρός, μογίλαλη, παρέπεμψε στον τρόμο τη δυστυχία.
Στις σειρές οι ευυπόληπτοι με το παγωμένο στα μάτια τους. Παρατηρητές των απολήξεών τους σχολιάζουν τα τεκταινόμενα.
Εκφάνσεις της αληθοσύνης στον καθρέπτη της συμπεριφοράς.
Και μια γριά στα σκαλοπάτια. Σκυμμένη, σκαμμένο πρόσωπο, χαρακιές. Χέρι τεντωμένο, μισάνοιχτο. Δυο – τρία καπίκια.
Πέντε – έξι παιδιά τρέχουν ολόγυρα. Κυνηγητό. Κρυφτό. Παιχνίδια της ζωής της πρώτης.
Στα σκαλοπάτια.

Ανάγνωσμα 

Στις κιγκλίδες
Στο γραμμένο χαρτί
Ανάμεσα
Στις δενδροστοιχίες
Ερημαία
Πεσμένα φύλλα
Η Μοναξιά
Ξαπόστασε
Με τα αγαπημένα γράμματα
Της νοσταλγίας
Μιας κόρης
Ενός γιου
Με το τρέμουλο
Και το σφιγμένο μαντίλι
Να κρύβει
Το βούρκωμα
Και στο δίπλωμα
Η τρυφερότητα
Ξανοίγεται στην επόμενη στάση
Στην επανάληψη της ιεροτελεστίας