◆ Έφτασε χωρίς αναπνοή, αφήνοντας στο φθινόπωρο τις ενοχές των πολύχολων συλλογισμών.

Μυογράφημα
Στο ερμάριον τα φύλλα πράσινα με άσπρα χερούλια. Λαδομπογιά περασμένη με πολλά χέρια. Ξύλο ανάγλυφο απ’ την πολυκαιρία, αυλακιές γεμισμένες με μπόλικο χρώμα. Ντυμένη αδυναμία του παρελθόντος. Στα ράφια οι εφημερίδες κολλημένες. Υπέρτιτλοι ανακατεμένοι να καλύπτουν στο ξύλο τα εξογκώματα.
Κονσέρβες και πλαστικές συσκευασίες, ποικιλία της γεύσεως αποθηκευμένη, μπαχαρικά πολίτικα, πικάντικες συναναστροφές της ψευδαισθήσεως στο καζάνι της καθημερινότητας.
Στην κουζίνα με τις ψάθινες καρέκλες και το βαρύ τραπέζι. Στο αναμμένο μάτι να βγαίνει ο αχνός, να προσαρμόζεται η μυρουδιά στις απαιτήσεις του τοπίου.
Στο ανακάτεμα η μεγάλη κουτάλα να περιπλέκει τα υλικά, να πέφτουν οι γεύσεις, να ακούγεται στο ραδιόφωνο το πρώτο λάλημα του πετεινού. Μουσική, διαφημίσεις, συνεντεύξεις κι αστειολογήματα.
Ένα ξυπνητήρι οξύηχο. Αγουροξυπνημένα μάτια. Εωθινή προετοιμασία. Φλιτζάνια πολύχρωμα, ροφήματα διάφορης καταγωγής. Φέτες χοντρές. Γάλα και μέλι.
Στην τηλεόραση ο εκπρόσωπος επαναλαμβάνεται και το ξημέρωμα κάνει τη δουλειά του. Στο τραπέζι τα υπολείμματα. Οι κινήσεις βιαστικές. Κρύο νερό. Ρούχα και υποδήματα.
Φωνές και εκνευρισμός. Πόρτες να χτυπάνε. Ερωτήσεις χωρίς απάντημα και προστακτικές απανωτής πολυλογίας.
Στη στιγμή. Στην αποχώρηση. Η ησυχία.
Ο αχνός φτάνει στην οροφή. Η κουτάλα ανακατεύει και ο υπουργός με το χαμόγελο παίρνει το πρωινό του.
Στους δρόμους τα φρεναρίσματα στο κόκκινο.
Και στο ερμάριο οι ψευδαισθήσεις φυλακίζονται.
 
Αποτύπωμα
Πρωτογράμματη η ενοχή
Των συναισθημάτων
Αποκαλύπτεται
Εκ της παρορμήσεως
Ξεμυτά στον πράσινο τοίχο
Κοκκινίζοντας τα μικρά πρόσωπα
Της μεγαλειότητας
Στο διάστημα της λευτεριάς
Η κιμωλία
Χορεύει
Με την καλλιγραφία
Και η δήλωση
Ομορφονιά παρουσιάζεται
Κεραυνώνοντας
Την ημερήσια διάταξη
Ενώ ένα σφουγγάρι αποκαθιστά
Στον πίνακα τη συνέχεια