Αιγαίο, Κυκλάδες, Τήνος. Η Τήνος του μακρινού χτες ζωντανεύει ξανά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, μέσα από την εκδήλωση «Σύγχρονοι Τηνιακοί Μαρμαρογλύπτες».

Τρεις τόποι χωρίζουν την οντότητα της Τήνου από τα παλιά: Μέσα Μέρη, Κάτω Μέρη, Έξω Μέρη. Τα σύνορα, βέβαια, για το πού αρχίζει ο ένας και πού τελειώνει ο άλλος είναι δυσδιάκριτα στο νησί αυτό. Τα Έξω Μέρη, όμως, στη βορειοδυτική Τήνο, ξεδιπλώνουν κάτι διαφορετικό. Κάτι που δεν παρατηρήθηκε σε κανέναν άλλο τόπο της Ελλάδας. Η τόσο μεγάλη σπονδή προς την τέχνη δεν περιορίζεται μόνο στην ανεξάντλητη σχιστή πέτρα του τόπου, στον σχιστόλιθο, αλλά σε αυτό που κάνεις τέχνη, στο μάρμαρο. Ο Τηνιακός τεχνίτης στις μέρες μας δεν παραπέμπει μόνο στα ονόματα Χαλεπάς, Φιλιππότης, Σώχος, Φυτάλης, Βιτάλης και σε άλλους που «πούλησαν» ακόμα και την ψυχή τους στην τέχνη της σμίλης και του χρωστήρα. Οι νέοι μάστορες διεκδικούν το δικό τους ονοματεπώνυμο να μείνει χαραγμένο τόσο στο τηνιακό μάρμαρο όσο και στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Και το καταφέρνουν με μεγάλη επιτυχία, βγάζοντας ασπροπρόσωπους όλους όσοι τους ενέπνευσαν και τους δίδαξαν να αποτυπώνουν το στίγμα της εποχής τους.

Το παιδί που γεννιέται στα χωριά της Τήνου, κυρίως στον Πύργο, τον Πάνορμο και τα Υστέρνια, μεγαλώνει με βιώματα καλλιτεχνικά. Δεν είναι όμως το μάρμαρο το αποκλειστικό αίτιο αυτού του φαινομένου. Η δίψα του για δημιουργία και προσφορά κυλά στο αίμα του, αφού από την κούνια κιόλας άκουγε τον καμπανιστό ήχο του μαρμάρου.

Όλοι οι νέοι αντιπρόσωποι της μαρμαρογλυπτικής τέχνης, ο Βασιλάκης Φίλιππος, ο Δελλατόλας Πέτρος, ο Δεσύπρης Ονούφριος, ο Διαμαντόπουλος Λάμπρος, ο Καγιώργης Φίλιππος, ο Κολλάρος Πάρης, ο Κυραρίνης Γιάννης, ο Μαραβέλλιας Αργύρης, ο Μαρμαρινός Πέτρος, ο Σαλταμανίκας Μιχαήλ, ο Τριγώνης Μάκης, ο Τσακίρης Γεώργιος και ο Χονδρογιάννης Αντώνης παρουσιάζουν τα έργα τους σε αυτή την έκθεση με σκοπό να πείσουν ότι «μια παράδοση τριών αιώνων ζει, δημιουργεί και ελπίζει». Ένα είναι σίγουρο: ότι δεν είναι μόνο το μάρμαρο που έκανε ξεχωριστό αυτό τον τόπο. Ίσως είναι η τριαδική σχέση της πέτρας, του ήλιου και του ανέμου. Ένα μοναδικό τοπίο στο οποίο ο ξένος πρέπει να συμβιβαστεί με τις διαθέσεις του για να το κατανοήσει.