◆ Αναγνώσματα θλιβερού συνθέματος και οι μορφασμοί, μοναδικές απολαύσεις των σημαινόμενων, καταδεικνύουν απερίφραστα τη βαθιά απογοήτευση του αντανακλαστικού.

Μυογράφημα
Στην πόλη. Η νύχτα άφησε τον θόρυβο να καταλαγιάσει. Τα φώτα παραστρατήματα του φωτεινού τρεμόπαιξαν για λίγο αφήνοντας στην εαρινή σύναξη της μοναξιάς τη χαμένη αμαρτία. Στο τσιμέντο, ανάμεσα στα ψηλά κτήρια. Στις κλειστές εξώπορτες, στα σφαλισμένα παράθυρα.
Μια περπατησιά βγήκε από την αφήγηση κρατώντας απ’ το χέρι της την αναπνοή μη τυχόν και ξυπνήσει τη μέρα που παραμόνευε.
Στο μεταμεσονύχτιο.
Στην ανηφόρα τα βήματα βαριά. Η διαδρομή η ίδια. Σύντομη επανάληψη. Καθημερινότητα της ελπίδας στην ερημιά της ώρας.
Το φεγγάρι στην άκρη ζωγραφισμένο και στο τρεχαλητό της ομίχλης σκιές αλλόμορφες στα διαστήματα έραβαν στον ουρανό τα νοήματα. Μια στάση, ένα ξεφύσημα να βγει η ανάγκη απ’ τον λαιμό να γράψει το δικό της σύννεφο.
Απέναντι η σιδερένια πόρτα. Ένας βαρύς κρίκος με ένα λιοντάρι στην απάντηση της προτάσεως.
Τρέμουλο και το χέρι αφήνει στο παγωμένο την τρυφερότητα.
Ένας κτύπος.
Ένα βήμα πίσω.
Αφουγκράζεται στη σιωπή την ερώτηση.
Ένας κτύπος.
Ένα βήμα πίσω.
Το βλέμμα ψηλά στο χαμηλό φως πίσω απ’ τη λευκή κουρτίνα.
Ένα κοίταγμα στα χαμηλά. Χωρίς τίποτα.
Στην κατηφόρα, το σώμα αποξενωμένο με τις σταγόνες στην κατάληξη να μουντζουρώνουν το τσαλακωμένο χαρτί.
Στο σφιγμένο χέρι όλη η νύχτα του κόσμου και στο ξημέρωμα.
Ξαναμέτρησε τα γράμματα στα βήματα της επόμενης νύχτας.
 
Ξυνάρι   
 
Μαρμάρινη η εξοχή
καταγράφει
Με τα χείλια στην υγρασία της φαντασίας
Να περιπλέκονται με τα τρεχούμενα
Με τα κλειστά μάτια της απολαύσεως
Στο βελούδινο του γλυπτού
Στον κήπο της έντονης επιθυμίας
Αναβλύζει
Όταν στο επίρρημα
Εδώ, εκεί, παντού
Ο πόθος
Στο πουθενά
Ψάχνει τον τρόπο
Αλλιώς