◆ Ψευδογραφήματα Απριλίου.

Μυογράφημα
 
Ένα μεγάλο χαρτί. Στην επάνω σειρά οι μέρες. Μέχρι το επτά. Στην κάθετο οι ώρες και στα μικρά ορθογώνια οι εφιάλτες. Κολλημένο στον τοίχο πάνω απ’ το τραπέζι με τον μουσαμά καρφωμένο στις γωνιές για να μην ξεφεύγει απ’ την τάξη των πραγμάτων.
Απ’ την πρώτη τη μικρή με εκείνο το χαρτί ακόλουθη εικόνα μετά τον Χριστό που ’ταν πιο ψηλά σκαλωμένος στο μεγάλο καρφί, στο βαμμένο ντουβάρι με την κίτρινη λαδομπογιά.
Ένα μικρό τρανζιστοράκι στα βραχέα. Στο αυτί κάθε Κυριακή να κατεβαίνει ο Σιδέρης να ακούγεται η φωνή. Στα λαγκάδια, η λεύκα, οι σπουργίτες στην εξέδρα, δυο πέτρες για δοκάρια και μια χιλιομπαλωμένη μπάλα. Καυγάδες, βρισιές και αναψοκοκκινισμένα μάγουλα. Πιασίματα στα χέρια, μούτρα μαυρισμένα, ιδρώτας και χώμα, μελανιές στα καλάμια.
Κι όταν στο σούρουπο στην κλητική της μάνας η χαρά αγνοούσε την εκφώνηση, η αναποδογυρισμένη σκούπα έγραφε το αντίτιμο της λευτεριάς στα πισινά της αντίδρασης.
Στον ανήφορο στα μικρά σκαλιά στα περασμένα.
Το μεγάλο χαρτί στην οθόνη στην επάνω σειρά οι μέρες, στην κάθετο οι ώρες. Και στα μικρά ορθογώνια οι εφιάλτες.
Σε μια δερμάτινη θήκη πάνω στο κέδρινο γραφείο με ένα καλώδιο παροχής σκέψεως. Πρώτη εικόνα κι απέναντι η άλλη. Κι αυτή με καλώδιο.
Και στην κλητική.
Η κατάφαση αντίδωρο σκλαβωμένο.
Θυμάται
 
Ακτινομορφία

Πού βρήκες το χώμα και στάθηκες
Στη χαραγμή
Με την αδιαφορία της αυθάδειας
Στην παραλληλία
Και βρήκες το ταίρι σου
Στην εμμετρία
Έφτιαξες τη σκιά
Κι έπιασες τον ήλιο
στη ζωγραφιά
Στο αρμολόγημα γεφύρωσες
Τις στάσεις
Των σωμάτων
Άκουσες
Και κράτησες
Στα μυστικά
Τα πεσμένα ρήματα