Η Αθήνα μπορεί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, εγκλωβισμένη από τους δανειστές, ευνουχισμένη από το Βερολίνο και – κυρίως – παραδομένη στη δική της αφοπλιστική ηττοπάθεια.

Μεθοδικοί και επίμονοι
Δύο είναι τα – σχεδόν ρητορικά – ερωτήματα που τίθενται. Πρώτον: Πιστεύει η Άγκυρα πως θα κερδίσει «κάτι» μοιράζοντας «προπαγανδιστικά φυλλάδια» εν είδει «χαρτών» σε ανθρώπους που, αν μη τι άλλο, πρέπει να γνωρίζουν έστω και ελάχιστα από το Δίκαιο της Θάλασσας; Και δεύτερον: Γιατί επιλέγει να το κάνει τώρα;
Και απαντάμε: Ναι, η Άγκυρα πιστεύει ότι έχει να κερδίσει πολλά ακολουθώντας αυτή την τακτική, η οποία, όσο και να μοιάζει σε ορισμένους «νηπιακή», έχει αποδώσει πολλά στο παρελθόν, κυρίως εξ αιτίας της πλήρους αποδιοργάνωσης της αντίπαλης πλευράς (της δικής μας δηλαδή).
Οι ασκήσεις «έρευνας – διάσωσης» που διεξάγει η Τουρκία από το 2001 και μετά στις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου και της Κύπρου υποκρύπτουν βαθύτερα πολιτικά κίνητρα και συνολικότερες στρατηγικές με στόχο την έμμεση «παγίωση» της αμφισβήτησης γύρω από το στάτους κβο στην περιοχή της Μεσογείου.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που το καταφέρνουν… Υπενθυμίζουμε πως κάπως έτσι, με ανορθόδοξες και παράνομες μεθόδους, η Τουρκία κατάφερε να επιβάλει εμμέσως τις «γκρίζες ζώνες», αφού, παρά το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά δεν τις αναγνωρίζει επισήμως, μετά την κρίση στα Ίμια δεν έχει θεαθεί στη βραχονησίδα ούτε ελληνική ούτε τουρκική… κατσίκα. Άρα;
Όσο για το timing, ούτε αυτό είναι τυχαίο. Να αναφέρουμε μόνο ότι πριν από περίπου 12 μήνες, εν μέσω δηλαδή προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα, η Άγκυρα δημοσίευσε την «ανάθεση» οικοπέδων για «έρευνα πετρελαίου και φυσικού αερίου» στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη Ρόδο και το Καστελόριζο!
Τότε ουδείς στην Αθήνα ασχολήθηκε με το ζήτημα (είχαν πέσει με τα μούτρα στη μάχη με τον «εσωτερικό εχθρό», τον ΣΥΡΙΖΑ) με αποτέλεσμα σήμερα η Τουρκία να είναι έτοιμη πλέον να στείλει ιδιόκτητο σκάφος που πρόκειται να ξεκινήσει τις «έρευνες» σε μια περιοχή που, σύμφωνα πάντα με τους χάρτες που μοιράζει η γείτων, είναι υπό τη δική της δικαιοδοσία! Ούτε μπορούμε φυσικά να παραβλέψουμε ότι οι εν λόγω γεωγραφικές «αλχημείες» γίνονται σε μια στιγμή που το ενεργειακό παιχνίδι έχει ανοίξει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ανατολικής Μεσογείου.
Την ίδια ώρα οι συνεχόμενες προκλητικές κινήσεις της Άγκυρας θα πρέπει να ερμηνευθούν με έναν επιπλέον τρόπο: ως ένα ισχυρό, αλλά και ειρωνικό μήνυμα προς την Αθήνα, που πνίγεται στο ίδιο της το σάλιο.
◆ Πριν από λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση κόμπαζε ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να ανακηρύξει ΑΟΖ.
◆ Λίγο αργότερα η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε ακόμη μια άτακτη υποχώρηση (για την οποία κάτι παραπάνω ξέρουν οι φίλοι μας στην Ουάσιγκτον), με τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά να ασπάζεται με πάθος την ανάγκη ανακήρυξης «Ευρωπαϊκής ΑΟΖ», αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς στην Άγκυρα ότι… η Ελλάδα δεν μπορεί να πάρει μόνη της μια τέτοια απόφαση και αναζητά απεγνωσμένα ξένες πλάτες.
Επομένως; Καληνύχτα και καλή τύχη…