Κηρύσσοντας την έναρξη των προσυνεδριακών διαδικασιών, ο Αλέξης Τσίπρας «έβαλε φωτιά» στο κόμμα.

Κηρύσσοντας την έναρξη των προσυνεδριακών διαδικασιών, ο Αλέξης Τσίπρας «έβαλε φωτιά» στο κόμμα: τον ΣΥΡΙΖΑ αυτήν τη στιγμή καταδυναστεύει το υπαρξιακό ερώτημα «τι κόμμα θέλουμε;», ενώ εσωτερικά οι μηχανισμοί βρίσκονται σε «διάταξη μάχης». «Τι είναι η συνιστώσα τι είν’ το ζουμί της» είναι το ρητορικό ερώτημα που διατυπώνουν όσοι τάσσονται στο πλευρό του Τσίπρα, ο οποίος υποστηρίζει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ισοδυναμεί με λαϊκή εντολή για ενιαίο κόμμα χωρίς συνιστώσες. «Ο κόσμος μάς ψήφισε ως συμμαχικό σχήμα» αντιτείνουν οι επικεφαλής των συνιστωσών.

Σύμφωνα με μια περαιτέρω κωδικοποίηση αυτής της διαμάχης, η πλειοψηφία φαίνεται να κάνει την εκτίμηση ότι το 27% προήλθε από το σύνθημα «κυβέρνηση της Αριστεράς» όταν άλλοι, όχι μόνο από τη μειοψηφία, δείχνουν να θεωρούν ότι ο κόσμος επιβράβευσε τη ριζοσπαστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανεξαρτήτως του τι εικόνα βγαίνει τελικά προς τα έξω, προφανώς το θέμα δεν είναι προσχηματικό. Από τη μία, την εσωκομματική μειοψηφία εύλογα ανησυχεί το αν την επόμενη μέρα θα υπάρχει και θα παίζει ρόλο πολιτικά και οργανωτικά στη φυσιογνωμία του κόμματος, ειδικά σε μια στιγμή που τα στελέχη της εντοπίζουν στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ υποχώρηση των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών του.

Αναδιάταξη

Από την άλλη, τον Τσίπρα κατατρέχει η αγωνία της κυβερνητικής προοπτικής, σε μια στιγμή που το αντίπαλο στρατόπεδο δείχνει υπό διάλυση μεν, ταυτόχρονα όμως γίνονται κινήσεις αναδιάταξης.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Έθνος της Κυριακής» ανέδειξε για μια ακόμη φορά την, κατ’ αυτόν, προτεραιότητα: «Ο κόσμος που μας παρακολουθεί, ένα πράγμα θέλει να ξέρει: αν είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε την ιστορική πρόκληση και την ιστορική ευθύνη της ανατροπής και της κυβέρνησης για τη σωτηρία της κοινωνίας».

Το στοίχημα της διακυβέρνησης όμως αυτήν τη στιγμή συναντά εμφανή εμπόδια, παρόλο που ο Τσίπρας επιχειρεί να προσδώσει οραματικό χαρακτήρα μιλώντας για πολιτική αλλαγή και όχι απλώς για αλλαγή διακυβέρνησης. Λείπουν αφενός το πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα που θα μπορούσε να ωθήσει και να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς την εξουσία, καθώς και οι πολιτικές συμμαχίες.

Όσον αφορά το πρώτο, η ηγεσία είναι υποχρεωμένη να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, παρόλο που είναι δημόσια κατατεθειμένη η ανησυχία για την υποχώρηση των κοινωνικών αντιδράσεων, ενώ στις δημοσκοπήσεις, παρά το ντέρμπι με τη Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει προβλήματα στα ποιοτικά στοιχεία. Στην παραπάνω συνέντευξη ο Αλέξης Τσίπρας επικαλέστηκε την απόγνωση και την απογοήτευση της κοινωνίας, η οποία απέχει των δημοσκοπήσεων, όμως όταν έρθει η ώρα της κάλπης θα γίνει… ορμητικό ποτάμι που θα πνίξει τα κόμματα του μνημονίου. Επανέλαβε δε το επιχείρημα ότι στις εκλογές του Μαΐου του 2012 o ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε θεαματικά τις δημοσκοπήσεις που του έδιναν 7%, αφού τελικά πήρε 17%.

Το… «λιθαράκι»

Όσον αφορά το θέμα των πολιτικών συμμαχιών, εκεί τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα και ασαφή, εν μέρει εκ των πραγμάτων, εν μέρει και λόγω των εσωκομματικών διαφωνιών για το τι κυβέρνηση πρέπει να σχηματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ: κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας («κεντροαριστεροδεξιά», όπως απαξιωτικά τη χαρακτηρίζει ο Λαφαζάνης) ή κυβέρνηση Αριστεράς (για την οποία όμως δεν φαίνεται να υπάρχουν οι προϋποθέσεις).

Την ώρα που το σενάριο ενδεχόμενης κυβερνητικής συνεργασίας ή αποδοχής της στήριξης από τους Ανεξάρτητους Έλληνες γίνεται όλο και πιο αβέβαιο όσο το κόμμα του Πάνου Καμμένου τείνει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και κορυφαία στελέχη αφήνουν ανοιχτό παράθυρο για τη… ΔΗΜΑΡ. Είναι ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας στην παραπάνω συνέντευξη σημείωσε με έμφαση την «ανάγκη για ενότητα που να περιλαμβάνει την Αριστερά στο σύνολό της και να φτάνει ώς τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας».

Επιπλέον, την αμήχανη τοποθέτηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν πρέπει να βλέπουμε «στατικά» το πολιτικό σκηνικό (μάλιστα ο Γιάννης Δραγασάκης χαρακτήρισε το ερώτημα για τις συμμαχίες «πρωθύστερο», καθώς, όπως είπε, θα το απαντήσει η κοινωνία) διαδέχονται δηλώσεις που, αν ερμηνευθούν με… ανοιχτό πνεύμα, φτάνουν ώς το κόμμα του «αριστερών ευαισθησιών» Φώτη Κουβέλη ή και το ΠΑΣΟΚ (ή κομμάτια του), παρ’ ότι αυτό έχει καταγγελθεί από την Κουμουνδούρου ως «συνιστώσα του Σαμαρά».

Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει στο προσκήνιο τη διαχωριστική γραμμή «Δεξιά – Αριστερά» με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και στόχο την άσκηση πολιτικής πίεσης στους δύο μικρότερους κυβερνητικούς εταίρους. Επισείοντας τον κίνδυνο να οδηγηθούν στη «δορυφοροποίηση» της Ν.Δ., ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ερωτώμενος για το αν διαφαίνεται δίαυλος επικοινωνίας με τους Βενιζέλο – Κουβέλη πάνω σε ζητήματα με αξιακή φόρτιση, σημείωσε, κάπως αινιγματικά: «Κάθε κόμμα συγκροτείται και η παρουσία του συμπυκνώνει μια ολόκληρη διαδρομή».

Μέσα σε αυτό το κλίμα, φαίνεται να υπάρχει κινητικότητα στο πεδίο των πολιτικών μετεγγραφών ως εργαλείου διεύρυνσης της όποιας διεισδυτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ στο ακροατήριο του κέντρου. Ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης προσχώρησε πλήρως στον ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από πολύμηνη συνεργασία σε επίπεδο Κ.Ο. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου σαφώς βρίσκεται σε επιφυλακή και για άλλες προσχωρήσεις, είτε από αποχωρήσαντες της ΔΗΜΑΡ (π.χ. Βουδούρης, Μουτσινάς) είτε από άλλους (π.χ. πιθανό θεωρείται να κατευθυνθεί στον ΣΥΡΙΖΑ ο Νότης Μαριάς, αν οι ΑΝΕΛ τελευτήσουν τον βίο τους).

Τώρα, αν όλα τα παραπάνω υποβοηθούν πράγματι την κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και, καταπώς το έθεσε ο Τσίπρας, το να μπει το «λιθαράκι» για τη «σωτηρία του λαού μας από τη βαρβαρότητα των μνημονίων», ίδωμεν…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.