Η μαύρη επέτειος της Χούντας του Μεταξά, που η Χρυσή Αυγή σχεδίαζε να γιορτάσει με «δόξα και τιμή» στην Καλαμάτα στις 4 Αυγούστου, ματαιώθηκε ύστερα από τη μαζική κατακραυγή της τοπικής κοινωνίας και την απαγόρευση που επέβαλε ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Δυτικής Πελοποννήσου. 

Η μαύρη επέτειος της Χούντας του Μεταξά, που η Χρυσή Αυγή σχεδίαζε να γιορτάσει με «δόξα και τιμή» στην Καλαμάτα στις 4 Αυγούστου, ματαιώθηκε ύστερα από τη μαζική κατακραυγή της τοπικής κοινωνίας και την απαγόρευση που επέβαλε ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Δυτικής Πελοποννήσου. Αυτό όμως δεν πτόησε το νεοναζιστικό μόρφωμα και τους οπαδούς τους, που «μετέθεσαν το ραντεβού του μίσους» για τις 15 Σεπτεμβρίου, επέτειο της μάχης του Μελιγαλά, με τον βουλευτή της Οργάνωσης Ηλία Παναγιώταρο να απειλεί πως: «Όταν έλθει η Χρυσή Αυγή στα πράγματα, οι επέτειοι στο Μελιγαλά, το Βίτσι και τον Γράμμο θα γίνουν εθνικές εορτές».

Η πρόκληση του ακροδεξιού βουλευτή έμεινε αναπάντητη από τα κόμματα του δημοκρατικού φάσματος. Όπως αναπάντητη είχε μείνει και η ρητορική του μίσους, του αρχηγού της φασιστικής οργάνωσης, λίγες ημέρες νωρίτερα, ανήμερα της επετείου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας: «Είναι 24 Ιουλίου και γιορτάζουν, λέει, τον ερχομό της δημοκρατίας. Γιορτάζουν τον ερχομό της κλεπτοκρατίας, των σκανδάλων, της προδοσίας, τον ερχομό ενός καθεστώτος που κατέβασε την ελληνική σημαία από τα Ίμια, που υπέγραψε το μνημόνιο».

Με υψωμένα χέρια και σφιγμένες γροθιές ο Νίκος Μιχαλολιάκος «έσταζε χολή» από το μπαλκόνι των γραφείων της Χρυσής Αυγής στον Σταθμό Λαρίσης, επευφημούμενος από τους μαυροφορεμένους οπαδούς του, κατά τη διάρκεια του «συσσιτίου του μίσους».

Το άκουσμα της λέξης «δημοκρατία» συνοδεύτηκε από ένα μακρόσυρτο επιφώνημα αποδοκιμασίας του όχλου, που περίμενε στοιβαγμένος σαν τα «πρόβατα» την ελεημοσύνη των θιασωτών του ναζισμού.

Ποσώς τους ενδιέφερε αν η σακούλα με το γάλα, τα κρεμμύδια και τις μελιτζάνες προέρχονταν από τα προνόμια που απολαμβάνει το ακροδεξιό κοινοβουλευτικό μόρφωμα, εξαιτίας αυτής ακριβώς της δημοκρατίας που καθημερινά λοιδορεί με λόγια και έργα.

Άλλωστε, το φασιστικό μόρφωμα γνωρίζει πως απευθύνεται  πια σ’ έναν κόσμο εξουθενωμένο από την πολιτική των μνημονίων, ο οποίος έχει «πειστεί» ότι η Μεταπολίτευση είναι «η πηγή των δεινών της ελληνικής κοινωνίας».

Η ιστορία  (δεν) διδάσκει

Ανατρέχοντας στο «μαύρο» παρελθόν, διαπιστώνεται πως η  εύθραυστή Δημοκρατία της Βαϊμάρης (Ιανουάριος 1933) καταλύθηκε από το Εθνικοσοσιαλιστικό Μόρφωμα του Χίτλερ (NSDAP) πρώτα στο μυαλό των Γερμανών και μετά στους δρόμους και τις κάλπες.

Η δε απήχηση του δόγματος περί  «Άριας Φυλής» στη νεολαία και την εργατική τάξη  αποτέλεσε τα θεμέλια πάνω στα οποία ο Γερμανός δυνάστης επιχείρησε να στήσει τη δική του «αυτοκρατορία»

Η αλματώδης δημοσκοπική άνοδος της Χρυσής Αυγής, έναν χρόνο μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2012, οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην απήχηση του κόμματος του Ν. Μιχαλολιάκου στο κρίσιμο ηλικιακό γκρουπ μεταξύ 18 και 44 χρονών.

Από τη συγκεκριμένη «δεξαμενή» προέρχεται το 80 % των ψηφοφόρων της, σύμφωνα με πρόσφατες στατιστικές μελέτες. Πρόκειται για άτομα στην πλειοψηφία τους μέσης και ανώτερης μόρφωσης, μικρής ιδιοκτησίας, κάτοικοι αστικών και ημιαστικών περιοχών, εκ των οποίων το 44% – δηλαδή σχεδόν ένας στους δύο – είναι είτε άνεργος είτε μη ενεργός οικονομικά.
Όσον αφορά στα κριτήρια βάσει των οποίων οι ψηφοφόροι επιλέγουν τη Χρυσή Αυγή, το 52% αυτών εξέλαβε την ψήφο στο νεοναζιστικό μόρφωμα ως μέσο αποδοκιμασίας των άλλων κομμάτων! Ως έκφραση διαμαρτυρίας, αγανάκτησης και τιμωρίας!
Είναι δε ενδεικτικό πως μόλις το 14% των ψηφοφόρων της δηλώνει πως την εκφράζει το πρόγραμμα και η ιδεολογία του κόμματος. Δηλαδή ένας στους δέκα!
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η μεγάλη απήχηση της ακροδεξιάς οργάνωσης στους νέους, κυρίως, μεταξύ 18-24 χρονών.

Ο εφησυχασμός που αποπνέει η  λογική της «μόδας είναι, θα περάσει» καταρρίπτεται από μια σύντομη ματιά στο πρόσφατο παρελθόν.
Στις 21 Νοεμβρίου 1997, η τότε «περιθωριακή» εφημερίδα της Χρυσής Αυγής κυκλοφόρησε στα περίπτερα (Φύλλο 218) με τίτλο «Η νεολαία δείχνει τον δρόμο».
Το συγκεκριμένο δημοσίευμα κατέληγε στο παραπάνω συμπέρασμα κρίνοντας από τα αποτελέσματα μιας δημοσκοπικής έρευνας της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (σε συνεργασία με την VPRC) απ΄ όπου προέκυπτε στροφή των νέων σε «παραδοσιακές και συντηρητικές στάσεις απέναντι σε θεσμούς και αξίες»,  όπως είναι η Εκκλησία και η πατρίδα.

Τον περασμένο μήνα, η αντιπροσωπεία του Ιδρύματος Friedrich Ebert Stiftung (ιδρύθηκε το 1925 και αποτελεί την πολιτική παρακαταθήκη του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου Γερμανού Προέδρου Σοσιαλδημοκράτη Φρίντριχ Έμπερτ) δημοσίευσε επιστημονική έρευνα σχετικά με την άνοδο της Άκρας Δεξιάς στη νεολαία, καταρρίπτοντας τον «μύθο» του «αιφνιδιασμού».

«Η ακροδεξιά κατεύθυνση ενός μέρους της νεολαίας δεν αποτελεί νέο φαινόμενο. Η νέα Άκρα Δεξιά δεν αιφνιδίασε, αλλά σε βάθος χρόνου εξαπλώθηκε και εμπεδώθηκε ως συγκεκριμένη λογική αντιμετώπισης κοινωνικών ζητημάτων, στηριζόμενη στην απαξίωση των δημοκρατικών αξιών και του πολιτικού συστήματος», όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στην έρευνα.

«Δημοκρατικό τόξο»

Την ίδια ώρα, το «δημοκρατικό τόξο» εμφανίζεται διχασμένο.
«Να τους ταράξουμε στη νομιμότητα» δήλωσε πρόσφατα ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, βρίσκοντας σύμμαχο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Δένδια ο οποίος – μέσω  της αστυνομίας – απαγόρευσε τη διεξαγωγή του «Συσσιτίου του μίσους» που σχεδίαζε  η Χρυσή Αυγή στην Πλατεία Αττικής, ανήμερα της επετείου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

«Με τις απαγορεύσεις, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να τους τροφοδοτούμε με νέους ψηφοφόρους», υποστηρίζει αντίθετη γνώμη…

Η Χρυσή Αυγή μπορεί να τρέφεται από την προκλήσεις, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς εντός και εκτός κοινοβουλίου, την προώθηση του «μάτσο»  και να προβάλει ένα μόνιμο «αντί» απέναντι στο «σάπιο πολιτικό κατεστημένο»!

Ωστόσο, δεν έχει κανέναν ηθικό φραγμό όταν εισπράττει τα  3.7 εκατομμύρια  ευρώ της κρατικής χρηματοδότησης για τα κοινοβουλευτικά κόμματα.

Πρόκειται για μια οργάνωση που μέσα σε λίγους μήνες μετακόμισε από το «ταπεινό» κτήριο της Δεληγιώργη στο πολυτελές απροσπέλαστο φρούριο της Λεωφόρου Μεσογείων και ίδρυσε 19 νέες τοπικές οργανώσεις στην Αττική και τη περιφέρεια, σε κεντρικά σημεία.  

Επιπλέον, το πολιτικό της πρόγραμμα  περιέχει ένα και μόνο επιχείρημα και μία μόνο πρόταση, αφού η Χ.Α. εκμεταλλεύεται τη ράθυμη στάση των υπόλοιπων κομμάτων: Εδώ και τώρα έξοδος από το Μνημόνιο και επιστροφή στη δραχμή. Να διωχθούν ΟΛΟΙ οι μετανάστες, να κλείσουν τα σύνορα, να αναγνωριστεί μονομερώς η ΑΟΖ.

Κραυγάζει, αλλά δεν προτείνει λύσεις. Γιατί, απλούστατα, δεν έχει κάτι να προτείνει!