Περίπου από εκεί που το άφησε για τη σύντομη θερινή ανάπαυλα, ξαναπιάνει το νήμα ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Προηγουμένως, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει την επικαιροποιημένη πρότασή του για τη διακυβέρνηση της χώρας στη ΔΕΘ, η οποία φέτος ανοίγει σε ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα που σηματοδοτείται από τις απολύσεις (διαθεσιμότητες) των 12.500 υπαλλήλων σε εκπαίδευση και ΟΤΑ, την υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων (υπό το ενδεχόμενο η διαχείρισή τους να περάσει στα χέρια των δανειστών), καθώς και από την απειλή υλοποίησης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Στο μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την πρόβλεψη ότι θα χρειαστεί νέο μνημόνιο αν δεν υπάρξει αλλαγή ρότας, όπως δείχνουν και οι δηλώσεις Σόιμπλε  για «νέο δάνειο».

Εξαγγελίες εν… αναμονή

Απέναντι σε αυτό το «εκρηκτικό» μείγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιπαραβάλλει το δικό του πλαίσιο με βασικό «καμβά» τις θεμελιώδεις εξαγγελίες του για την ακύρωση των μνημονίων, την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και τη διεκδίκηση μορατόριουμ στους τόκους σε συνδυασμό με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ούτως ώστε η χρηματοδότηση να κατευθυνθεί στην κοινωνία και την παραγωγική ανασυγκρότηση. Επίσης, ισχύουν εξαγγελίες όπως η επαναφορά του κατώτατου μισθού, η οποία στην αντίληψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με μέτρο για την ανάκαμψη της εσωτερικής ζήτησης και κατανάλωσης.

Άλλωστε σε συνέντευξή του (Αθήνα 9,84), ο επικεφαλής της Επιτροπής προγράμματος, Γιάννης Δραγασάκης, σημείωσε ότι «ορισμένα μέτρα θα καθοριστούν με πολιτικά κριτήρια και όχι με στενά λογιστικά ή δημοσιονομικά και ο βασικός μισθός έχει αυτόν τον χαρακτήρα στο πλαίσιο του προγράμματός μας». Χωρίς αυτή τη φορά να κάνει συγκεκριμένη αναφορά σε συγκεκριμένα χρηματοδοτικά εργαλεία – όπως τα «ομόλογα ειδικού σκοπού», για τα οποία είχε μιλήσει στο «Βήμα» προ μηνός (προξενώντας και εσωκομματικές αντιδράσεις) – προειδοποίησε για την ανάγκη εξωτερικού δανεισμού τον οποίο προσδιόρισε στα 40 δισ., έτσι ώστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς να είναι σε θέση να δώσει ώθηση σε μια οικονομία που ήδη βρίσκεται σε μια κατάσταση που μοιάζει με «την επομένη ενός πολέμου». «Δεν υπάρχουν εύκολες και ανώδυνες λύσεις. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή ώθηση. Εμείς τη διεκδικούμε στο πλαίσιο της Ευρώπης. Αν δεν υπάρξει από την Ευρώπη, τότε θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα άλλα πρόσφορα μέσα τα οποία έχουμε», είπε.

Το αν βέβαια θα οδηγηθούμε σε πολιτική διέξοδο υπό την καθοριστική συμβολή του λαϊκού παράγοντα είναι κάτι που θα εξαρτηθεί και από την εξέλιξη των απεργιακών κινητοποιήσεων το αμέσως επόμενο διάστημα. Οι κινητοποιήσεις προβληματίζουν ήδη το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς εκφράζονται απόψεις ότι το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι σε θέση να αναλάβει όλο το βάρος της ανατροπής της κυβέρνησης, καθώς και ότι χρειάζεται ευρύτερη κινητοποίηση του κόσμου, γι’ αυτό και προκρίθηκε η ιδέα για τη σύσταση λαϊκών επιτροπών σε όλη τη χώρα – χωρίς όμως προς το παρόν να προσδιορίζονται λεπτομέρειες.

Η έμφαση που δίνεται στην κινητοποίηση του λαού προκειμένου να «πέσει» η κυβέρνηση αντανακλά και τους προβληματισμούς του ηγετικού επιτελείου για το γεγονός ότι παρά το βάθος της κρίσης και τις σαρωτικές επιπτώσεις του στην κοινωνία, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνει να διαμορφώσει ένα εμφανές πλειοψηφικό πολιτικοκοινωνικό ρεύμα, με αποτέλεσμα στις δημοσκοπήσεις να φαίνεται εδώ και καιρό ότι «βρίσκει» στην «οροφή» του 29 – 30%. Βεβαίως, πολλοί εκ των κορυφαίων στελεχών στέλνουν καθησυχαστικά μηνύματα, λέγοντας ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα στατικά.