Ξεκινούν σήμερα οι τριήμερες εργασίες του 3ου Συνεδρίου του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ)

Το συνέδριο καλείται να εγκρίνει τα προσυνεδριακά κείμενα της Πολιτικής Επιτροπής, δηλαδή τις Θέσεις και την Πολιτική Προγραμματική Διακήρυξη που συζητήθηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο και αφορούν τη σύνδεση της σημερινής συγκυρίας και της αναγκαίας λύσης διεξόδου με τα ζητήματα στρατηγικού χαρακτήρα. Όσον αφορά τη θέση του για τις δυνάμεις της επίσημης κοινοβουλευτικής Αριστεράς, το ΝΑΡ διαχωρίζεται τόσο από τη «διαχειριστική λογική» του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από την «παρωχημένη» και «μη επαναστατική» στρατηγική του ΚΚΕ.

Ειδικότερα, τα ζητήματα που τίθενται στο συνέδριο αφορούν την ανάδειξη του στρατηγικού ζητήματος και συγκεκριμένα της ανατροπής του καπιταλισμού με στόχο τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Το ΝΑΡ αντιτίθεται σε λύσεις διεξόδου στα πρότυπα των αστικών κοινοβουλευτικών εναλλαγών, σε λογικές προώθησης μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων κ.λπ. Αντιθέτως επιζητά την άνοδο της εργατικής τάξης στην εξουσία ύστερα από κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα με στόχο την υλοποίηση ενός συγκεκριμένου πολιτικού προγράμματος. Η συζήτηση επομένως επεκτείνεται και στο θέμα του μεταβατικού προγράμματος (έξοδος από Ε.Ε. και ευρωζώνη, εθνικοποίηση τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας κ.λπ.) αλλά και στο τι συνιστά ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα.

Επίσης, συζητείται η πολιτική του πρόταση για ένα ενισχυμένο αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο, το οποίο θα εκφράζεται πολύπλευρα, είτε μέσα από κεντρικές εκλογικές – πολιτικές συμμαχίες είτε μέσα από τις διαδικασίες συνάντησης και συμπόρευσης με κινήματα, οργανώσεις, κινήσεις, σε κεντρικά ή επιμέρους ζητήματα. Στόχος είναι η οικοδόμηση συμμαχιών στη βάση ενός αντι-Ε.Ε. προσανατολισμού, αν και περαιτέρω υπάρχουν αποχρώσεις σχετικά με το πόσο στενό ή ευρύ μπορεί να είναι το ιδεολογικο πολιτικό πλαίσιο συγκρότησης συνεργασιών με άλλες δυνάμεις (ενδεικτικό το παράδειγμα των συζητήσεων με το Σχέδιο Β’ του Αλέκου Αλαβάνου, τη συνεργασία με το οποίο άλλοι βλέπουν κριτικά ή με επιφύλαξη, ενώ άλλοι τη θεωρούν αναγκαία).

Τέλος, το ΝΑΡ καλείται να αντιμετωπίσει το ζήτημα της αναβάθμισης και περαιτέρω ανάπτυξής του, θεωρητικής, πολιτικής και οργανωτικής, στην κατεύθυνση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος, ενώ παράλληλα ανοίγει η συζήτηση για μια πιο μακροπρόθεσμη διαδικασία συσπείρωσης δυνάμεων κομμουνιστικής αναφοράς.