Δεξιά στη σκηνή ένα αγόρι κάθεται σ’ ένα παλιό γραφείο και γράφει υπό το φως ενός κεριού. Μια πολυθρόνα στο αριστερό μέρος περιμένει τους μαθητές να καθίσουν και να απαγγείλουν το ποίημά τους.

Ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Χύτας συνέβαλε στη σκηνοθετική επιμέλεια, ο συνθέτης Λευτέρης Γιαννάκου στην επιλογή των μουσικών θεμάτων, ενώ οι είκοσι ένας μαθητές που συμμετεί­χαν στην παράσταση (δεκαέξι κορίτσια και πέντε αγόρια) είχαν επίσης στο πλευρό τους τη βοήθεια τριών καθηγητριών τους, της Κλαίρης Μαυρόματου, φυσικού και διευθύντριας του 2ου Γυμνασίου Παιανίας, και των φιλολόγων Βιβής Τσαπατσάρη και Ελένης Δούκα, που ανέλαβαν την οργάνωση και πραγμα­τοποίηση των δράσεων του προγράμματος, επέλεξαν τα ποι­ήματα, τους μαθητές και τις μαθήτριες που θα τα απήγγελλαν, έκαναν τη διανομή, υποστήριξαν τις δράσεις του πολιτιστικού προγράμματος και συνέλεξαν οπτικοακουστικό υλικό. Αναμ­φισβήτητα, τέτοιες εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται με πολύ ζήλο, μεράκι και αυθεντική αγάπη από όλους τους συντε­λεστές, σίγουρα μας θυμίζουν πως οι νεότερες γενιές δεν είναι τόσο επιφανειακές όσο νομίζουμε. Δεν έχουν ξεχάσει απόλυτα τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας και του πολιτισμού γενικότερα και πάνε κόντρα στη γενικότερη πε­ποίθηση που θέλει τους νέους να σκέφτονται τον Καβάφη ως… εκείνον τον ομοφυλόφιλο. Αλλά ακόμα καλύτερα μας τα εξηγεί η Κλαίρη Μαυρόματου: «Όλο το εγχείρημα είναι μια προ­σπάθεια διαφορετικής προσέγγισης της πραγματικότητας, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, μια απόπειρα φυγής προς τα εμπρός, με όχημα την ποίηση του Καβάφη»…