• Ανάγνωσμα των κοινών τόπων, καθιερωμένο συναπάντημα των ομοίων χρόνων.

Mυογράφημα

Στην άκρη του λιμένος. Στο ακρωτήρι με τους βράχους. Το λευτέρωμα του ορίζοντα.
Με το χέρι να ακουμπά στο μυαλό και τα μάτια να βλέπουν πέρα απ’ τα σύννεφα.
Σκέψεις μακρινές για τα παλιά πατήματα, δυο τρεις σταγόνες νερό να στέκονται και να μην πέφτουν και ένα σφύριγμα τραγουδιστό να σιγοντάρει στο ψίθυρο που κτυπούσε κάτω απ’ τους πέτρινους όγκους.
Βαθιές αναπνοές.
Καπνός και χνώτα στο ανακάτεμα.
Υγρασία.
Το πρωινό έριχνε τη μέρα στη σκοτεινιά, αργά!
Στο φως ένα σχήμα.
Σαν άστρο.
Ένα λαμπύρισμα!
Έσκισε τη θάλασσα στα δυο. Σαν μονοπάτι!
Ένα βλέμμα πίσω.
Μια απορία.
Χωρίς φωνή!
Και χιλιάδες πλεούμενα. Καπεταναίοι και ναύτες. Και μουσική.
Κι ένα ψιχάλισμα. Σαν παράπονο της βροχής!
Ξημέρωμα!
Στην άκρη της πέτρας!
Ένα χαμόγελο!

Άμβων   

Απ’ τους άλλους χρόνους
Η Διήγηση
Στον κύκλο
Με τα άμφια της αθωότητας
Όπως το αλώνι
Στον ξερό τόπο
Ανάμεσα στους βράχους
Το οικόσημο της πέτρας
(να το δέρνει ανελέητα το αντιμάμαλο)
σημάδι στη θάλασσα
με τις γυμνές πατούσες
στο μωσαϊκό
(χωρίς φεγγάρια)
με τον ήλιο να πηγαινοέρχεται