Σήμερα, Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, με τις επισκέψεις του Τουρκοκύπριου διαπραγματευτή Κουντρέτ Οζερσάι στην Αθήνα και του Ελληνοκύπριου Ανδρέα Μαυρογιάννη στην Άγκυρα, το Κυπριακό πρόβλημα αναζητά τα περιθώρια «επίλυσής» του σε ένα νέο πλαίσιο, έξω από αυτό που όριζαν τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του ΟΗΕ.

 
Σήμερα, Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, με τις επισκέψεις του Τουρκοκύπριου διαπραγματευτή Κουντρέτ Οζερσάι στην Αθήνα και του Ελληνοκύπριου Ανδρέα Μαυρογιάννη στην Άγκυρα, το Κυπριακό πρόβλημα αναζητά τα περιθώρια «επίλυσής» του σε ένα νέο πλαίσιο, έξω από αυτό που όριζαν τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του ΟΗΕ.
 
Μέχρι και σήμερα το Κυπριακό… ήταν ένα διεθνές πρόβλημα που γεννήθηκε από την τουρκική εισβολή και κατοχή της Βόρειας Κύπρου. Από σήμερα, με τις χιαστί συζητήσεις Ελλάδας – Τουρκοκυπρίων και Τουρκίας – Ελληνοκυπρίων, το Κυπριακό εμφανίζεται ως ένα διμερές (ελληνοτουρκικό) δικοινοτικό (μεταξύ της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής «κοινότητας») πρόβλημα και αναζητά την επίλυσή του μέσα από την επίτευξη συμβιβασμού ανάμεσα στον θύτη και το θύμα!
 
Οι «χιαστί διαπραγματεύσεις» (οι οποίες προφανώς αποτελούν μια συγκαλυμμένη τετραμερή διάσκεψη), που αρχίζουν σήμερα, θα γίνουν ταυτόχρονα σε Αθήνα και Άγκυρα. Ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Α. Μαυρογιάννης θα γίνει δεκτός στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών από τον υφυπουργό Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρίογλου και ταυτόχρονα ο Οζερσάι θα γίνει δεκτός από τον γενικό γραμματέα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών Αναστάσιο Μητσιάλη.
 
Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο («Τζουμχουριέτ»), «με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία θα επισφραγίσει μία πολύ μεγάλη αλλαγή στη στάση της: θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία, μετά το 1964, περιγράφει ως “ελληνοκυπριακό τομέα” της Κύπρου».
 
Ωστόσο, αυτή η τουρκική «παραχώρηση» δεν περιγράφει την πραγματικότητα: οι χιαστί διαπραγματεύσεις και η εμφάνιση στο ελληνικό ΥΠΕΞ της διαπραγματευτικής ομάδας των Τουρκοκυπρίων επί της ουσίας αποτελούν την αναγνώριση του ψευδοκράτους, το οποίο αναζητά μια συμφωνία… κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε τα δύο συνιστώντα κράτη να δημιουργήσουν μια συνομοσπονδία, η οποία θα αποτελέσει το κέλυφος της προωθούμενης λύσης για το Κυπριακό.
 
Οι πρώτες επαφές των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων διαπραγματευτών έγιναν την περασμένη Δευτέρα και έχει προγραμματιστεί να συνεχιστούν μετά τις χιαστί συνομιλίες σε Αθήνα και Άγκυρα την ερχόμενη Τρίτη 4 Μαρτίου.
 
Στη μεταξύ τους πρώτη συνάντηση Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι – σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο – συζήτησαν τη μέθοδο και τη διαδικασία. Επί της ουσίας, ωστόσο, συ-ζήτησαν από τη μια κάποια θέματα που βρίσκονται κάτω από το κεφάλαιο Διακυβέρνηση και Διαμοιρασμός Εξουσίας και από την άλλη αξιολόγησαν κάποια θέματα σχετικά με την Ε.Ε.
 
Το τυρί…
 
Δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η ενορχηστρωμένη – από τα media διεθνώς – προβολή των «ευεργετικών συνεπειών» μιας διευθέτησης του Κυπριακού. Το ίδιο έπραξαν – συνεπικουρούμενα από ελληνικά πολιτικά και μιντιακά κέντρα – και την εποχή που επιχειρήθηκε η επιβολή του Σχεδίου Ανάν. Υπ’ αυτήν την έννοια τα επιχειρήματα που ακούγονται υπέρ της ταχείας διευθέτησης είναι πάνω – κάτω τα ίδια, με την προσθήκη μιας νέας παραμέτρου που σχετίζεται με τα ενεργειακά αποθέματα που πρόσφατα ανακαλύφθηκαν στην περιοχή.
 
Σε γενικές γραμμές, κοιτάζοντας τα πράγμα-τα από αμερικανοβρετανική σκοπιά, η επίλυση του Κυπριακού:
 
Θα εξασφάλιζε μια ηρεμία και «τάξη» κλείνοντας ένα μέτωπο στη Μέση Ανατολή. Ειδικότερα θα άνοιγε τον δρόμο και για τη θεσμική / τυπική ένταξη της Κύπρου κάτω από την ομπρέλα της αμερικανοΝΑΤΟϊκής συμμαχίας.
 
Θα τακτοποιούσε τη διανομή των κοιτασμά-των με τρόπο που θα μπορούσε να μετριάσει το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο στην Ευρώπη.
 
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η όλη διαδικασία ακολουθεί φρενήρεις ρυθμούς και, σύμφωνα με πληροφορίες από Έλληνες διπλωμάτες, στόχος είναι η συμφωνία επίλυσης να εμφανιστεί εντός μερικών εβδομάδων. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, εξετάζεται η δυνατότητα η εν λόγω συμφωνία να τεθεί στην κρίση των δημοψηφισμάτων ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, συνδεόμενη μάλιστα με ένα πακέτο οικονομικής βοήθειας, που είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση της νέας κυπριακής συνομοσπονδίας.
 
…και η φάκα
 
Στην Κύπρο η προεδρία Αναστασιάδη και στην Αθήνα η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου διακινούν την ιδέα ότι η επίλυση του Κυπριακού θα τονώσει σημαντικότατα την τοπική οικονομία σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης. Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις Αθηνών και Κύπρου συμβάλλουν στη διακίνηση της απειλής για τις συνέπειες που θα μπορούσαν να υπάρξουν σε περίπτωση που η ελληνική – ελληνοκυπριακή πλευρά χρεωθεί δεύτερη συνεχόμενη φορά την ευθύνη για το ναυάγιο ενός σχεδίου λύσης που έρχεται (υποτίθεται) από τον ΟΗΕ (η πρώτη ήταν το 2004).
 
Παρ’ όλα αυτά, απ’ ό,τι φαίνεται, η προώθηση μιας επίλυσης του Κυπριακού, η οποία τελικά αναγνωρίζει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού, δεν φαίνεται να είναι μια εύκολη υπόθεση, παρά την καλή θέληση που επιδεικνύουν οι Αναστασιάδης, Σαμαράς και Βενιζέλος.
 
Στην Κύπρο ήδη το ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα) αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό και τώρα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν διαθέτει τη δεδηλωμένη στη Βουλή. Η εξέλιξη αυτή, πέρα από το πλήγμα που επιφέρει στην κυβέρνηση, είναι σε θέση να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της Κύπρου. Ήδη πολλοί προβλέπουν τη διάσπαση του ΔΗΚΟ, με τη μία πλευρά του (Μάριος Καρογιάν) να τείνει προς τον πρόεδρο Αναστασιάδη και την άλλη (Νικόλας Παπαδόπουλος) να συγγενεύει με την ΕΔΕΚ και τον υποψήφιο Πρόεδρο Γιώργο Λιλλήκα.
 
Από την άλλη, στην Ελλάδα υπάρχει γενικότερα μια διάθεση της κυβέρνησης να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι, ώστε να διευκολυνθούν οι χειρισμοί Αναστασιάδη, ωστόσο αντίθετη άποψη εκ-φράζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
 
Κριτής ο λαός
 
Πέρα από τους σχεδιασμούς των ισχυρών, οι οποίοι αυτήν ειδικά την περίοδο επείγονται να διευθετήσουν το Κυπριακό και να μοιράσουν / ελέγξουν τα ενεργειακά αποθέματα στην περιοχή, πέρα από την προθυμία με την οποία συμμορφώνονται οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία με τις έξωθεν οδηγίες και εντολές, υπάρχει τελικά μια αστάθμητη παράμετρος: η λαϊκή βούληση και κρίση.
 
Με πιο απλά λόγια, υπάρχει ο… «λογαριασμός», τον οποίο πρώτα και κύρια θα κάνει η κυπριακή κοινωνία για να αποφασίσει το μέλλον της. Την προηγούμενη φορά που με το Σχέδιο Ανάν είχε τεθεί πάλι το δίλημμα, ο κυπριακός λαός έδωσε την απάντησή του, υποχρεώνοντας (πρώτα και κύρια) την ηγεσία του να αποδεχτεί την απόφασή του. Σήμερα ο ίδιος λαός, σοκαρισμένος από την απειλή της οικονομικής χρεοκοπίας, καλείται πάλι να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς και να αποφασίσει.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.