Έχοντας την ευλογία του ξεχωριστού ανθρώπου, ο Κωστής Παπαγιώργης έζησε αστειευόμενος ως αστός και γελώντας ως ρέμπελος. Οξύνους μέχρι παρεξηγήσεως, επέδειξε ασυγκράτητη έφεση στη γραφή και την ανάγνωση – αθλήματα απαιτητικά, στα οποία έσπασε όλα τα κοντέρ.

Έχοντας την ευλογία του ξεχωριστού ανθρώπου, ο Κωστής Παπαγιώργης έζησε αστειευόμενος ως αστός και γελώντας ως ρέμπελος. Οξύνους μέχρι παρεξηγήσεως, επέδειξε ασυγκράτητη έφεση στη γραφή και την ανάγνωση – αθλήματα απαιτητικά, στα οποία έσπασε όλα τα κοντέρ.
Διέθετε το μοναδικό χάρισμα να λατρεύει ανυπόκριτα και ολοκληρωτικά τον Ντοστογιέφσκι εξίσου με τον Καζαντζίδη, τον Παναθηναϊκό παρόμοια με τον Χέγκελ, προκαλώντας ρίγη αποτροπιασμού αρχικά – όταν δεν ήταν της μόδας… – στους καθωσπρέπει εγχώριους διανοούμενους της αφασίας, που πόζαραν αυτάρεσκα και γελοία ως… βαθύτατα σκεπτόμενοι αναμένοντας εναγωνίως τον δικό τους Ροντέν να τους απαθανατίσει. Άνθρωπος γλεντοκόπος, της παρέας και της αντίφασης, ο Κωστής γελούσε κι έκλαιγε μαζί – αυτή ήταν η σκοτεινή του τέχνη.
Αντίθετα με την εποχή του, που λάτρευε την εικόνα, το κενό περιεχόμενο, τις φωτογραφικές πόζες και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις, ο Κωστής Παπαγιώργης, όταν δεν έγραφε δαιμονιωδώς δαιμόνιας οξυδέρκειας κείμενα, χαζολογούσε ευτυχής στα καφενεία, στα κάθε είδους ταβερνεία και στο υπόγειο ιστορικό σκυλάδικο «Ανατολή» στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Δεν δέχτηκε, παρά τις έντονες πιέσεις που του ασκούντο κατά καιρούς, να εμφανιστεί ως πνευματικός άνθρωπος στην τηλεόραση, να προσθέσει κι αυτός τη γνώμη του – υπέρ των γραμμάτων – και φυσικά δεν πέρασε από το μυαλό του να παρουσιάσει σε εκδηλώσεις τα βιβλία του. Παρ’ όλα αυτά, σύντομα κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό θέτοντας σε δοκιμασία τις αντοχές του αγοραίου βιβλιοαναγνωστικού γούστου.
Έκτος από χιλιάδες ώρες γλεντιού, ποτών, τσιγάρων, αστεϊσμών και παρεξηγήσεων, άφησε πίσω του πάνω από είκοσι βιβλία – σταθμούς στα νεοελληνικά γράμματα, αμέτρητες απαιτητικές μεταφράσεις φιλοσοφικών έργων, άπειρα κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά παντός είδους, όπου σε όλα ξεχείλιζε το ασυγκράτητο ταλέντο του, η παπαγιώργεια μαγεία της γραφής του!
Εκτός από τα βιβλία του, τη φιλία, τις αξεπέραστες διηγήσεις του, την τέχνη της ξεχωριστής του παρουσίας, μας άφησε το ανυπολόγιστο κενό της απουσίας του σε όλους εμάς που είχαμε την τιμή και την τύχη να υπάρξουμε φίλοι του.
Ο Κωστής θα μας λείπει, έστω κι αν τα βιβλία του, που μεγάλυναν και τίμησαν με το παραπάνω τα ελληνικά γράμματα, θα παραμείνουν ανοιγμένα στα χέρια μας, να μας τον φέρνουν στον νου μας – απαρηγόρητα…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.