Εβδομάδα της εκδηλώσεως των παθών με την κατάνυξη στο ισοκράτημα της υμνολογίας και τη μελαγχολία να ψιθυρίζει σε άλλον χρόνο την ωραιότητα των στιγμών της παραδόσεως.

Mυογράφημα
 
Στην εφαπτομένη της θάλασσας. Στο ξωκλήσι, με το άσπρο να πλέκει στη θάλασσα το κύμα.
Με το φεγγάρι να φαντάζεται και λίγες σταγόνες αγιασμός στις νύχτες της βδομάδας.
Ένα μικρό κόκκινο βιβλίο και μια επανάληψη.
Απέναντι με τις κοτσίδες να πέφτουν.
Γραμμές ξανθές πάνω στο φόρεμα.
Διάστημα της προσοχής. Στο ξεπέταγμα.
Όταν στον άνεμο τρέχουν οι ματιές.
Έξω απ’ τις σειρές. Στην κατάνυξη της στιγμής.
Συνάντηση της προσευχής.
Στην πεζούλα με την πλάτη στον τοίχο.
Με το μαντήλι δεμένο γύρω στον λαιμό. Στο αγνάντι.
Πέρα στο φως που τρεμόπαιζε.
Κρεμασμένο ανάμεσα στον ουρανό και στο νερό.
Στο σκοτάδι. Καντήλι στο πέλαγος.
Μοναξιά της θύμησης παρατημένη πίσω απ’ την πέτρα.
Με τα χέρια σφιχτά. Κοντά στα χείλια. Πνιχτές φωνές.
Στο τρεχαλητό. Να ξεμακραίνουν οι ευχές.
Να βγαίνει στα σωθικά ο σταυρός.
Ησυχία.
Στο αντίκρισμα τα φώτα. Το λιμάνι.
Το βαπόρι στα πλευρά της προκυμαίας.
Και μια χούφτα με βότσαλα κέντησαν στη θάλασσα.

Ακρωτήριον     

Είσοδος
Της μεγαλοπρέπειας
Στην ασάφεια της απεραντοσύνης
Διαπλέοντας με την οργή
Στα νεφελώματα
Των αποχρώσεων του γκρίζου
(είχε φυσήξει ο μεγάλος βοριάς)
Με τα απλωμένα χέρια
Και την κραυγή
Στην πρόσκληση
(λύσσαξε ο άνεμος κι έκοβε τη φωνή)
Στα θρύψαλα σκόρπισε
Μαζεύτηκε το σώμα
(και πέρασε στο φάρο το κόκκινο)