Ο Φιλίπ Λε Γκε («Οι Γυναίκες του τελευταίου ορόφου») αγαπά την ανάδειξη των ιστοριών και των χαρακτήρων μέσα από έντονες αντιθέσεις, και στην τελευταία του ταινία θα το αποδείξει για άλλη μια φορά.

Ο Φιλίπ Λε Γκε («Οι Γυναίκες του τελευταίου ορόφου») αγαπά την ανάδειξη των ιστοριών και των χαρακτήρων μέσα από έντονες αντιθέσεις, και στην τελευταία του ταινία θα το αποδείξει για άλλη μια φορά. Ανάμεσα στους έξοχους ηθοποιούς Φαμπρίς Λουκινί και Λαμπέρ Γουιλσόν, στους ρόλους ενός δημοφιλούς ηθοποιού σε απομόνωση ο πρώτος κι ενός φωτογενούς σταρ της τηλεόρασης ο δεύτερος, θα τεθεί το βαρύ διακύβευμα του Μολιέρου – και πιο συγκεκριμένα του «Μισανθρώπου», που ίσως να αποτελέσει την ύστατη προσπάθεια του «ερημίτη» ηθοποιού.

Όπως θα περίμενε κανείς, το χάσμα ανάμεσα στους δύο άντρες θα γεφυρωθεί σταδιακά, μέσα από μια φιλία που βρίσκει χώρο τόσο για τον αμοιβαίο σεβασμό, όσο και για μικρές στρατηγικές σαδισμού. Ο Λε Γκε χρησιμοποιεί τους δύο αλληλοσυμπληρούμενους ήρωές του για να βγάλει στην επιφάνεια τις μικρές και μεγάλες κακίες του κόσμου των ηθοποιών, όπως και τον τρόπο που διαχειρίζονται τα παραφουσκωμένα Εγώ τους. Η απόσταση απέναντι στα πάθη τους μοιάζει σχεδόν πάντα σωστή, και το πάντρεμα κωμικής και πικρής διάθεσης αρκετά πετυχημένο, όσο κι αν μερικοί πλατειασμοί ίσως να ναρκισσεύονται υπέρ το δέον με την ερμηνευτική βιρτουοζιτέ των πρωταγωνιστών.