Μετά τις τριπλές εκλογές και τις αναλύσεις των αποτελεσμάτων, τους πανηγυρισμούς και την εκατέρωθεν των πλευρών αισιοδοξία του πολιτικού συστήματος – όπου το ένα κομμάτι του φιλοδοξεί να διατηρηθεί στην εξουσία και το έτερο να την καταλάβει επιτέλους –, την προσοχή μας κερδίζει ο ανασχηματισμός. 

Αν σε αυτή τη χώρα οι πολιτικές δυνάμεις και οι πολίτες που τις εκλέγουν διέθεταν ίχνη φιλοτιμίας, ψήγματα καλλιέργειας, ψίχουλα ευθιξίας, σίγουρα θα επαναστατούσαν, θα εξεγείρονταν, θα ένιωθαν την εθνικών διαστάσεων ντροπή ως προσωπική τους υπόθεση. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών έκλεισε, διότι ο πρύτανης δεν προσέλαβε με τις προβλεπόμενες νόμιμες διαδικασίες το προσωπικό εκείνο που θα αναλάμβανε την καθαριότητα των τουαλετών! Πρόκειται για μια ακόμα ακραία παγκόσμια «πρώτη» του διανοούμενου και θεατρόφιλου πρυτάνεως κυρίου Πελεγρίνη, για έναν ακόμα περιφανή του θρίαμβο – να γεμίσει με βρόμα και περιττώματα το πανεπιστήμιο και αυτή η αηδιαστική υπόθεση στο τέλος με τον μοναδικό τρόπο των Ελλήνων να μετατεθεί σε ευθύνη των γνωστών «σκοτεινών δυνάμεων» που κατατρύχουν τον ελληνισμό και τους Έλληνες – θύματα!

Σημειωτέον ότι κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός, κανένας φορέας δεν έδειξε να συγκλονίζεται από την αηδιαστική αυτή ντροπή για τη χώρα και τους πολίτες της: να κλείνει το πανεπιστήμιο της χώρας λόγω βρόμας… Και το πιο δυσοίωνο και θλιβερό συμπέρασμα αυτής της δυσώδους καταστάσεως είναι ότι οι στρατευμένες κομματικές νεολαίες δεν βρήκαν επαρκή λόγο να εξεγερθούν, να διαμαρτυρηθούν, να απορήσουν, να προβληματιστούν τέλος πάντων, μια και τα κομματικά αφεντικά τους αδιαφορούν για το πανεπιστήμιο – βόθρο επαναπαυόμενα στη μεθυστική τους επαφή με την εξουσία, προβάροντας τα υπουργικά κοστούμια του ανασχηματισμού και των μελλοντικών «ανατρεπτικών» κυβερνήσεων. Άραγε τι μπορεί να περιμένει κάποιος από ένα ολόκληρο οργανωμένο σύστημα που ανέχεται ατάραχα και ανώδυνα τη δυσωδία του βόθρου;