Όπως δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ιδιωτικοποιηθεί ο… Αύγουστος, άλλο τόσο δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα ιδιωτικοποιηθούν οι παραλίες! 

Ο υψωμένος ιδιωτικός τοίχος θέτει σε κίνδυνο κάτι πολύ βαθύτερο και απείρως πολυτιμότερο από την ανάπτυξη και τις νεοφιλελεύθερες γελοιότητες: τον τρόπο ζωής που μας συνδέει μυστικά με το παρελθόν μας, τις απώτατες απαρχές της ύπαρξής μας, τις ακτές της ίδιας μας της ζωής. Σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας, ακόμα και το εισιτήριο για τις οργανωμένες πλαζ μού προξενούσε τρόμο και απέχθεια. Θεωρούσα πως παραβίαζαν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου – το κέρδος δεν έχει πατρίδα, γι’ αυτό δεν καταλαβαίνει και δεν συναισθάνεται.

Έχοντας ρημάξει αυτόν τον τόπο, έχοντάς τον καταντήσει ουραγό και περίγελο, όλοι αυτοί που πλούτισαν σε βάρος όλων μας, εξυφαίνουν ένα τεράστιο – εθνικών διαστάσεων – έγκλημα. Αν ως Έλληνας πολίτης δεν έχω τη δυνατότητα ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στις θάλασσες της πατρίδας μου, θα ζω πλέον και θα αισθάνομαι ως ένοικος ενός συγκροτήματος, ενός τόπου μισητού, απαξιωμένου και ταπεινωμένου από τα μαύρα λεφτά τού κάθε διεθνούς αλήτη που θα τα καθαγιάζει στις λαμπρές ελληνικές θάλασσες. Θα αισθάνομαι πολίτης μιας χώρας που «αξιώθηκε» να ζήσει την πιο εξευτελιστική συνθήκη υποτέλειας: να αδυνατεί να εξασφαλίσει στους πολίτες της την ελεύθερη πρόσβαση προς τις ανάγλυφές της παραλίες υψώνοντας έναν τοίχο ντροπής κι αηδίας που θα τον προειδοποιεί στην ταπεινωμένη του ιστορική γλώσσα: ΠΡΟΣΟΧΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ! Αυτήν την εθνική προδοσία ετοιμάζουν για τη χώρα οι υπερήφανοι λογιστές του πρωτογενούς πλεονάσματος και της πρωτογενούς θρασύτητας…