Αν κάτι έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια είναι να κρατάμε μικρό καλάθι κάθε φορά που ακούμε για σκληρές διαπραγματεύσεις κυβέρνησης- τρόικας.
- Υπάρχει δημοσιονομικό κενό (λέει η τρόικα) και θα το πληρώσουμε εμείς με νέους φόρους (λέει η κυβέρνηση)
- Να εξορθολογήσουμε το ασφαλιστικό (λέει η τρόικα) θα δουλεύετε μέχρι να πεθάνετε (μας λέει η κυβέρνηση)
- Χρειάζεστε έκτακτη γραμμή οικονομικής στήριξης (λέει η τρόικα) θα υπογράψουμε όλα όσα μας ζητάτε για την με το ζόρι πίστωση που μας δίνετε, (λέει η κυβέρνηση)
Με πιο απλά λόγια, το παραμυθάκι (και) αυτής της διαπραγμάτευσης καταλήγει ως εξής:
- νέα δανεικά (προληπτική γραμμή πίστωσης)
- νέο μνημόνιο ( η απαραίτητη χαρτούρα που δένει χειροπόδαρα τον δανειολήπτη)
- νέα μέτρα (γιατί μια αποικία χρέους της επιτρέπεται να υπάρχει μόνο και μόνο για να ξεπληρώνει δανεικά)
Κάπως έτσι είναι λοιπόν στρωμένη η ζωή μας και από το 2010 που ο ΓΑΠ κάλεσε το ΔΝΤ να μας σώσει μέχρι και σήμερα που για τη σωτηρία μας εργάζονται από κοινού (με το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε) Σαμαράς και Βενιζέλος το έργο το έχουμε δει, πάνω από μια φορά…
Μπορούμε να φανταστούμε πως και οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν- όπως και εμείς- κουραστεί από την εξουθενωτική προσπάθεια που καταβάλλουν για να βάψουν το μαύρο άσπρο μπας και κοροϊδέψουν τους ψηφοφόρους για μια ακόμη φορά…
Όμως, έχουμε την εντύπωση πως οι ψηφοφόροι πια εκτός από μικρό καλάθι έχουν κρατημένο στην άκρη και το φούμο, που θα το χρησιμοποιήσουν στην πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί να εκφράσουν τα συναισθήματα τους για τους δύο σκληρούς διαπραγματευτές μας….
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
