Νυχτερινό υπερσυντέλικου χρόνου.
Η αναπόληση, κατάρα της ιστορίας, φροντίζει τη μοναδικότητα των αισθήσεων, καταγράφει την αιωνιότητα των αληθινών στιγμών.

Μυογράφημα
Η Κλητική πέρασε στα δόντια του Βοριά.
Το φωνήεν σφύριξε στις γυμνές πέτρες. Κατρακύλησε στις αιμασιές. Στη χούφτα η σταγόνα της τελευταίας βροχής.
Ο παραλογισμός της κραυγής.
Αντήχηση του πάθους
Δίκοπη η μαχαιριά της παραγράφου. Στην
αντίστροφη εκφορά.
Κατήφορος. Στο ξεψύχισμα της θάλασσας. Τα βράχια. Σχήματα καρφωμένα, πληγές σταυρωμένες. Περιθώριο της καμπύλης στα πλευρά της υγρασίας. Στα δάχτυλα περιπλέκεται. Ψηλάφισμα της αλμύρας. Σημειώματα της αμαρτίας.
Η λέξη. Ο χρόνος. Ο πόνος.
Ήταν ένα απόγευμα. Η φράση στην πανικοδρομία του ασυνάρτητου. Το χαμόγελο. Η Κατάφαση. Ο φόβος.
Η απουσία μυστικός δείπνος της προδοσίας.
Στην προστακτική η ικεσία έσβησε στο επιφώνημα. Παραμίλημα κι ο δρόμος να σέρνεται στο σημείωμα. Στο περιθώριο η μικρή γραμμή σπρώχνει την ανάγνωση.
Συλλαβισμός. Το δυσνόητο πάνω στο γυαλί. Αντικαθρέπτισμα.
Ένας όρκος να χάνεται στα παλιά βιβλία.
Το ταξίδι όνειρο φτιαγμένο στο ψέμα.
Πιο χαμηλά. Η λαγκαδιά στόλιζε με το αίμα της το χιόνι.
Νιφάδες της αταξίας περιποίκιλες λεπτομέρειες της νοσταλγίας στο κόσμημα.
Ο κήπος με τον ιβίσκο. Ο ύπερος.

Κάνωπος
Φωτεινότητα της Θεονόης
Στον ψίθυρο της νύχτας
Το ιστίον
Αστέρι στο καρφί
Υποταγή του σκοτεινού στο
αντιφέγγισμα
Το δήγμα του όφεως
Ο όρκος
Η ωραιότης
Φανέρωμα θλίψεως
Θάμβος της μέλαινας χολής
Ερημία
Η αιτιατική
Πτώση του ανώφελου
Γόος του πάθους
Απομεινάρια της λησμονιάς
στην άδεια παρένθεση