Το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο αποτελεί την πλέον αδιαμφισβήτητη απόδειξη ακραίας περιφρόνησης της ελεύθερης βούλησης του πολίτη.

Από την άλλη, η κουλαμάρα του Έλληνα ψηφοφόρου που δέχεται αυτήν τη άθλια συνθήκη σταύρωσής (του), αποδεικνύει την πιο μελαγχολική παραδοχή, αυτήν του πολίτη – προβάτου, που είναι ανίκανος να σταυρώσει ένα ψηφοδέλτιο ενώ είναι ικανότατος να προβεί σε βαθυστόχαστες πολιτικές παπαρολογίες στο καφενείο, στην κουζίνα του και στο Διαδίκτυο.
 
Σε αυτήν τη χώρα όλα πρέπει να αρχίσουν ξανά, όλα είναι ανάγκη να ξαναγεννηθούν, έτσι ώστε να φτάσουμε σε ένα ανεκτό επίπεδο, σε μια στοιχειωδώς επιθυμητή συνθήκη δημοκρατίας: να βάζουμε με το χέρι μας τον σταυρό προτίμησης. Τον σταυρό με τον οποίο θα σταυρώσουμε τη δημοκρατία, την ελευθερία της συνείδησης, την ελεύθερη βούληση, τον σταυρό που θα κρεμάσουμε τις άδειες ζωές μας. Πριν λοιπόν κάνουμε την επανάστασή μας και «σκίσουμε τα μνημόνια των άθλιων τοκογλύφων», ας ξεκινήσουμε από τον σταυρό προτίμησης βάζοντάς τον με το δικό μας χέρι, να δείξουμε ότι γνωρίζουμε στοιχειωδώς γραφή και ανάγνωση στους υποψήφιους σωτήρες μας…