Η πολιτική κόντρα για τις ψήφους των Σπαρτιατών ή όποιων άλλων κομμάτων κινούνται δεξιά της ΝΔ, είναι έντονη τις τελευταίες ημέρες, αλλά ταυτόχρονα εμπεριέχει και μεγάλη δόση υποκρισίας.

Στην πραγματικότητα όλα τα κυβερνητικά κόμματα θέλουν να κερδίσουν ψηφοφόρους, ακόμα κι αν εκείνοι επέλεξαν κάποια στιγμή κάτι ακραίο. Άλλωστε δεν συζητάμε για ένα συνεκτικό εκλογικό σώμα με σκληρά ιδεολογικά χαρακτηριστικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που από τυφλή διαμαρτυρία κατευθύνονται προς την ακροδεξιά ή σε χώρους που θεωρούνται «αντισυστημικοί».

Προσοχή. Η κουβέντα δεν γίνεται για ανθρώπους που είναι ιδεολογικά φασίστες και έχουν εγκληματική δράση. Αυτοί ή στο περιθώριο πρέπει να μείνουν ή στη φυλακή. Προφανώς αυτοί δεν ενδιαφέρουν και δεν πρέπει να ενδιαφέρουν κόμματα του δημοκρατικού τόξου.

Αλλά πώς είναι δυνατόν να αδιαφορεί μία παράταξη για κάποια κόσμο, που σε μία ορισμένη στιγμή ψήφισε κάτι ακραίο; Πώς τον θέλουμε τον κόσμο αυτόν; Να ψηφίζει φασιστικά μορφώματα ή να τα απορρίψει ψηφίζοντας δημοκρατικά κόμματα;

Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι έγινε στη μεταπολίτευση.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αμέσως μετά τη χούντα, την οποία, μην κρυβόμαστε, τη στήριζε ένα κομμάτι της κοινωνίας, άπλωσε το χέρι του και το ενσωμάτωσε. Το μήνυμα ήταν απλό: Αυτά τελείωσαν, τώρα έχουμε δημοκρατία και πάμε όλοι μαζί. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την εθνική συμφιλίωση μαζί με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ.

Και ένα τελευταίο: Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, αντί να πλακώνονται για τις ψήφους αυτών που κάποια στιγμή ψήφισαν κάτι ακραίο, ας δουν και τις αιτίες και τις δικές τους ευθύνες. Δεν είναι πάντα φασίστες όλοι αυτοί.

Διαβάστε επίσης:

Βουλή: Προβληματισμός με τον περιοριστικό όρο των 50 μέτρων για Φλώρο – «Δεν θα βάλουμε λουρί στον Γραμμένο»

Τελικά δίνουμε αντιαεροπορικά… στη Γαλλία

Μα, δεύτερος ο Βελόπουλος στην πόλη της Θεσσαλονίκης; Και πέμπτο το ΠΑΣΟΚ;