Η πρόσφατη αεροπορική τραγωδία στις Άλπεις έκρυβε τελικά μια δεύτερη τραγωδία – ένα συντριπτικό πλήγμα για τους συγγενείς των θυμάτων πριν από όλα, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο. Ο τρόπος που επέλεξε ο ένας πιλότος να αυτοκτονήσει παρασύροντας στον θάνατο δεκάδες αθώες ζωές, βασίστηκε στην οδηγία η οποία θέλει τα πιλοτήρια σφραγισμένα μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Ωστόσο, ο ανθρώπινος παράγων αποδεικνύεται εκ νέου και κατά τον πιο αποτροπιαστικό τρόπο, απρόβλεπτος και υπεράνω κάθε κατασταλτικής επινοητικότητας. Οι ΗΠΑ, που με δική τους αποκλειστική ευθύνη έχουν στρέψει πάνω τους το παγκόσμιο μίσος, επέβαλαν σε ολόκληρο τον κόσμο τη δική τους αντίληψη για την ασφάλεια. Μια αντίληψη πέρα για πέρα ασύμβατη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, πριν από όλα.

Οι ΗΠΑ έχουν ως βασικό συστατικό του πολιτισμού τους τον τρόμο, τη βία, την οπλοκατοχή. Η κινηματογραφική τους παραγωγή, που είναι παγκόσμια και αποτελεί την αιχμή του δόρατος της αμερικανικής κυριαρχίας, βασίζεται στην εμπορία του τρόμου. Αλλά και η πολλές φορές ανόητη πολιτική τους δικαιολογεί παράπλευρες απώλειες συνήθως υπέρ ενός φανατικού εχθρού ή ενός εξωφρενικού «αμερικανικού συμφέροντος»…

Αυτός ο ακραίος και εν πολλοίς βάρβαρος τρόπος σκέψης που βασίζεται στη θεοποίηση και κατά συνέπεια νομιμοποίηση της βίας που γεννά το ίδιο το σύστημα για να αυτοτροφοδοτείται, επιβάλλει συχνά και στον υπόλοιπο κόσμο οδηγίες και συμπεριφορές ασύμβατες με τις συνήθειες και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη ζωή άλλοι λαοί.

Εάν το πιλοτήριο ήταν ανοιχτό, πιθανόν σήμερα να μη θρηνούσαμε αυτά τα θύματα, που είναι περισσότερο θύματα μιας στρατοκρατικής αντίληψης, η οποία επιβάλλει τον διαρκή φόβο και προϋπολογίζει τις ανθρώπινες ζωές ως παράπλευρες απώλειες – σύμφωνα με την εφιαλτική ορολογία των παρανοϊκών πολέμαρχων.

Η ασφάλεια αντιμετωπίζεται με πολιτικά μέτρα και όχι με σφραγισμένα πιλοτήρια.