Θα συνιστούσα, με αγάπη και δημοκρατικά ανθρωπιστικό προσανατολισμό, ως παλιός – συνταξιούχος – πανεπιστημιακός δάσκαλος, να ψάξουμε εκεί στη θάλασσα όπου πήγε για μπάνιο (όπως έγραψε μάλλον χαριτολογώντας) ο πρόεδρος του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία κ. Αντώνης Λιάκος και οι συνεργάτες του και, αφού τον εντοπίσουμε, να ρωτήσουμε για τις σχέσεις του κειμένου προτάσεων της Επιτροπής του με τον Βραζιλιάνο «κεντρο-αριστερό» διανοούμενο Paulo Freire, (1921-1977), στέλεχος του Κόμματος των Εργατών της Βραζιλίας (The Workers’ Party, πορτογαλικά Partido dos Trabalhadores, PT) και τα θεωρητικά του δημιουργήματα για «ανθρωπιστική και δημοκρατική παιδεία».

Με άλλα λόγια, όπως κρίνω, αυτά που προτείνονται για την αναμόρφωση (;) της Ελληνικής Παιδείας έχουν ιστορία και παρελθόν πολλών δεκαετιών…

Παρόμοιες προτάσεις θα βρείτε στην αναμόρφωση που επιχειρείται στη Σερβία στο πλαίσιο της συμμόρφωσης με απαιτούμενα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης των Βαλκανίων.

http://facta.junis.ni.ac.rs/pas/pas201201/pas2012-04.pdf

Περισσότερα για το όλο θέμα – ενδεικτικά μόνο γιατί η βιβλιογραφία είναι τεράστια – εδώ:

http://eepat.net/doku.php?id=humanistic_education

https://www.sensepublishers.com/media/299-education-and-humanism.pdf

Εκτός εάν είμαι «εντελώς λάθος», ίσως θα ήταν ακαδημαϊκά σωστό ο κ. Αντώνης Λιάκος να κάνει και ΕΚΤΕΝΗ αναφορά στις θεωρίες του μακαρίτη Βραζιλιάνου Paulo Freire και στους λόγους που οδήγησαν αυτόν και την Επιτροπή του να κάνουν τις συγκεκριμένες προτάσεις ενώ θα μπορούσαν να γίνουν προτάσεις με βάση τα ιστορικά δεδομένα (εξαιρούνται οι ιστορικές αναφορές στην… Βασιλεία) μιας χώρας η οποία δημιούργησε την έννοια ΠΑΙΔΕΙΑ (η συγκεκριμένη λέξη αποτελεί το ετυμολογικό υπόβαθρο στις περισσότερες γλώσσες του Πλανήτη μας…).