Αυτό που ίσως «χαλάει» ωστόσο πολλούς – τους περισσότερους μάλλον – πολίτες αυτής της χώρας είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα δεν είναι η μάχη της κυβέρνησης με τη διαπλο­κή. Η πραγματικότητα διαμορφώνεται από μιαν άλλη μάχη που έχει ήδη χαθεί. Και η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης μετά την ήττα, σ’ αυτήν την πραγματική μάχη, είναι αυτή που διαμορφώνει την πραγματικότητα, των μνημονίων, των προαπαιτούμενων και των δόσεων με το σταγονόμετρο.

Για να μη ξεχνιόμαστε, λοιπόν, όσο οι νυν και οι επίδοξοι καναλάρχες χτυπιούνται για μια άδεια έχουν ήδη σερβιριστεί από τους δανειστές τα προαπαιτούμενα (δηλαδή οι όροι) προκειμένου να ε­κταμιευτεί μια ακόμη δόση για να ανακυκλωθεί το χρέος. Ας ρί­ξουμε μια ματιά, στα γρήγορα, στις απαιτήσεις που έρχονται ξανά και ξανά μέχρι να ικανοποιηθούν απόλυτα.

Σ’ αυτήν τη φάση λοιπόν, τα προαπαιτούμενα των δανειστών επι­κεντρώνονται σε «θεσμικές» παρεμβάσεις. Η αύξηση των ασφαλι­στικών εισφορών και για τους επαγγελματίες των χωριών απλώς είναι μια επιδρομή στο εισόδημα μιας κατηγορίας πολιτών που εί­χε ξεφύγει από την αδιάβλητη ηθική των δανειστών μας. Ωστόσο η προσοχή τους δεν είναι στραμμένη πια σε πενταροδεκάρες. Τώ­ρα μαζεύουν τα χοντρά λεφτά:

Μέχρι τον Οκτώβρη λοιπόν θα ολοκληρωθεί από το ΤΧΣ ο έλεγχος των διοικήσεων των τραπεζών, θα επικυρωθεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο η συμφωνία (ξε)πουλήματος του Ελληνικού, θα ε­λεγχθεί (από τους δανειστές) η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας – προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των (ξε) πουλημένων στο γερμανικό Δημόσιο ελληνικών περιφερειακών α­εροδρομίων.

Ένα ακόμη από τα προαπαιτούμενα (για να δοθεί μια δόση και να ανακυκλωθούν τα δανεικά της χώρας) είναι και η εξασφάλιση «βα­σιλικών» αμοιβών των επιτελών του ανεξέλεγκτου – από την εκλεγ­μένη κυβέρνηση της χώρας – φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Μ’ αυτά τα ωραία στο σκοτεινό φόντο, ας απολαύσουμε λοιπόν τη μάχη των αριστερών. Διγενήδων με τους διαπλεκόμενους δρά­κους. Κάτι είναι κι αυτό.