Κοινώς, ο Αλέξης Τσίπρας παρά την κυριαρχία του ως ηγετική φυσιογνωμία που δεν αμφισβητείται, δεν κατάφερε να ελέγξει το κόμμα, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που επιθυμούσε. Αυτό δείχνει να επηρεάζει το χρόνο του ανασχηματισμού, αφού η ηγεσία καλείται να επανεκτιμήσει τα δεδομένα: το σίγουρο είναι ότι δύσκολα μπορεί να μετακινήσει πρόσωπα που έδειξαν να ισχυροποιούνται εσωκομματικά. Ήδη από το Σάββατο είχε αρχίσει να εκπέμπεται το μήνυμα ότι πρώτα θα ολοκληρωθεί ο «ανασχηματισμός» του κόμματος και μετά θα ακολουθήσει ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Κάτι που παραπέμπει σε ολοκλήρωση των εσωκομματικών διαδικασιών με ανάδειξη της νέας Πολιτικής Γραμματείας και φυσικά του νέου Γραμματέα, κατά την πρώτη σύνοδο της νέας ΚΕ και μετά οτιδήποτε άλλο.

Το αποτέλεσμα δείχνει να τηρούνται ευλαβικά οι εσωκομματικές ισορροπίες με τις τάσεις να παραμένουν ισχυρές παρά τις βολές εναντίον της λειτουργίας τους από τον Τσίπρα στην εισηγητική του ομιλία που έδωσαν το στίγμα των προθέσεών του.

Είναι ενδεικτικό ότι τις θέσεις της πρώτης δεκάδας καταλαμβάνουν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (1ος) και ο Ανδρέας Ξανθός (4ος) από τους 53, η τριάδα του κέντρου Φίλης  – Βούτσης – Σκουρλέτης (2ος, 3ος και 6ος αντιστοίχως), οι «μπαλαφικοί» Δούρου και Ρήγας (9η και 10ος) και οι προεδρικοί Πολάκης και Παππάς (7ος και 8ος). Ο Γιάννης Δραγασάκης ο οποίος δεν ανήκει σε κάποια οργανωμένη τάση, έπεσε από την πρώτη θέση στο προηγούμενο συνέδριο στην 5η θέση.

Η ομάδα των 53, ειδικά μετά τα όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ του Σαββάτου (την παρέμβαση Τσίπρα για την ποσόστωση 25%, η οποία ενόχλησε κυρίως ως προς το ύφος), συσπειρώθηκε και πήγε με σφιχτή γραμμή στις ψηφοφορίες επιτυγχάνοντας μεγαλύτερη παρουσία στην ΚΕ από αυτή που αναμενόταν (πάνω από 20%), ενώ συμπαγής εμφανίστηκε και η τάση Μπαλάφα. Από την άλλη η Ενωτική Κίνηση (προεδρικοί) δεν τα πήγε όπως περίμενε ενώ ο Νίκος Παππάς (8ος) έμεινε εκτός της πρώτης πεντάδας, αν και στόχος ήταν να αναδειχθεί πρώτος.

Σε γενικές γραμμές εκτιμάται ότι όσοι αναδείχθηκαν στην πρώτη δεκάδα συγκέντρωσαν ψήφους από όλες τις τάσεις. Ωστόσο η παρουσία των Φίλη, Βούτση και Σκουρλέτη στην πρώτη εξάδα δείχνει ότι το συνέδριο εμπιστεύτηκε τους παραδοσιακούς εκφραστές του κόμματος (που κάποιοι συνηθίζουν να στοχοπιούν ως 3%) και όχι εκείνους που ηγήθηκαν των ανοιγμάτων προς το κέντρο και προς τη λαϊκή δεξιά τα τελευταία χρόνια.

Όσο για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο αξίζει να σημειωθεί ότι δείχνει να κινείται σε μια “γκρίζα ζώνη” καθώς αν και άτυπος επικεφαλής των 53 (με “υποστράτηγο” τρόπον τινά τον Χριστόφορο Παπαδόπουλο) σε αυτή τη φάση εκφράζει πιο κυβερνητικές, “ρεαλιστικές” θέσεις ως υπουργός πρώτης γραμμής στην υλοποίηση του μνημονίου, και δεν απηχεί τις απόψεις όλης της τάσης η οποία προέβαλλε τη γραμμή “δεν υιοθετούμε το πρόγραμμα” και σε κάθε περίπτωση παρουσιάζει διακυμάνσεις στην εκφώνηση της γραμμής. Σήκωσε ψηλά μεν τη σημαία των δικαιωματικών απόψεων που εκφράζουν οι 53, αλλά στα θέματα του μνημονίου όχι μόνο υπερασπίστηκε την κυβερνητική πολιτική, και δη άνευ “εγγυήσεων” για το αποτέλεσμα, αλλά προέβη αλλά θέλησε να υπογραμμίσει ότι η ευθύνη διαχέεται σε όλους: “όλοι μαζί τα συμφωνούμε και όλοι μαζί τα εφαρμόζουμε τα συμφωνηθέντα. Δεν τα εφαρμόζουν οι δεξιοί του κόμματος, οι αριστεροί ή είναι κάτι άλλο. Μαζί τα κάναμε. Μαζί θα τα κερδίσουμε”.