Ανάλυση της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μάντσεστερ
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ
τεύχος 1970
25-5-2017
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μάντσεστερ Αρίνα απαιτούσε ιδιαίτερες ικανότητες, τόσο κατά τη διάρκεια κατασκευής της βόμβας όσο και κατά τη διάρκεια σχεδίασης και επιλογής του χώρου και του χρόνου πυροδότησης του εκρηκτικού μηχανισμού.
Ο δράστης ή κάποιο άλλο άτομο, που σχεδία- σε την επίθεση, επέλεξε την προσέγγιση στο φουαγιέ του Μάντσεστερ Αρίνα τη στιγμή που οι θεατές άρχισαν να αποχωρούν.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Σαλμάν Αμπέντι αφενός κατάφερε να αποφύγει την προσοχή της βρετανικής αστυνομίας, η οποία, όπως αποδείχθηκε, «χαλάρωσε» ή αδυνατούσε να ελέγξει τον χώρο, καθώς αρκετοί γονείς είχαν συγκεντρωθεί για να παραλάβουν τους νεαρούς θεατές, αφετέρου δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες πυροδότησης του εκρηκτικού μηχανισμού, καθότι αρκετά άτομα συγκεντρώθηκαν γύρω του.
Από τα παραπάνω και εφόσον επιβεβαιώνονται οι πρώτες πληροφορίες των ΜΜΕ, συνάγεται ότι οι βρετανικές αρχές δεν σχεδίασαν επαρκώς την προστασία των νεαρών κυρίως θεατών στη συναυλία της Αριάνα Γκράντε, με αποτέλεσμα να «επιτρέψουν» στον επίδοξο βομβιστή αυτοκτονίας να προσεγγίσει ανενόχλητος και να διεξαγάγει την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση, που στοίχισε τη ζωή σε 22 άτομα και τον τραυματισμό δεκάδων ακόμη.
Επιπρόσθετα οι βρετανικές αρχές ασφάλειας δεν κατάφεραν να συλλέξουν τις απαιτούμενες πληροφορίες στο αρχικό στάδιο προετοιμασίας της τρομοκρατικής ενέργειας, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια συλλογής των απαιτούμενων υλικών για την κατασκευή της βόμβας, προκειμένου να προληφθεί η τρομοκρατική επίθεση.
Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η προστασία «μαλακών στόχων» (soft targets) είναι σχεδόν αδύνατη, καθότι οι επίδοξοι βομβιστές αυτοκτονίας έχουν την «πολυτέλεια» επιλογής δεκάδων χιλιάδων μη προστατευόμενων στόχων.
Αν τελικά αποδειχθεί ότι ο Σαλμάν Αμπέντι δεν έδρασε μόνος – η ποιοτική επιχειρησιακή σχεδίαση της τρομοκρατικής ενέργειας προς αυτή την εκτίμηση οδηγεί -, τότε γίνεται αντιληπτό ότι ο δράστης ανήκε σε τρομοκρατικό πυρήνα, μάλλον του Ισλαμικού Κράτους (ήδη ανέλαβε την ευθύνη), ο οποίος διαθέτει σημαντική επιχειρησιακή δυνατότητα. Σε αυτή την περίπτωση η σύλληψη των υπόλοιπων μελών είναι υψίστης προτεραιότητας για τις βρετανικές αρχές ασφάλειας, προκειμένου να προληφθούν άλλες τρομοκρατικές ενέργειες.
Τέλος, να προσθέσουμε ότι στα τέλη Νοεμβρίου του 2015 ο Ντέιβιντ Κάμερον παρουσίασε στο βρετανικό κοινοβούλιο ένα κείμενο 24 σελίδων, σύμφωνα με το οποίο:
♦ Η αστυνομία και οι υπηρεσίες ασφάλειας είχαν αποτρέψει τη διεξαγωγή περίπου επτά τρομοκρατικών ενεργειών κατά τη διάρκεια του 2015.
♦Οι επίδοξοι τρομοκράτες συνδέονταν με το Ισλαμικό Κράτος ή είχαν εμπνευσθεί από την προπαγάνδα του.
♦ Η τρομοκρατική απειλή είχε αυξηθεί κατακόρυφα, επειδή το Ισλαμικό Κράτος είχε δημιουργήσει μια ειδική ομάδα, η οποία σχεδίαζε τρομοκρατικές επιθέσεις που θα προκαλούσαν μαζικές ανθρώπινες απώλειες.
Επιπλέον, μεταξύ άλλων, ο Βρετανός πρωθυπουργός είχε τονίσει: «Περίπου 800 Βρετανοί πολίτες είχαν ταξιδέψει στη Συρία από την αρχή της σύγκρουσης και εντάχθηκαν στο Ισλαμικό Κράτος ή σε άλλες τρομοκρατικές ομάδες (σήμερα υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 850 Βρετανοί πολίτες μετέβησαν στη Συρία). Από αυτούς περίπου το 50% επέστρεψε στη Βρετανία, όπου οι αρχές πραγματοποίησαν 299 συλλήψεις. (…) Η απειλή του Ισλαμικού Κράτους κατά του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ήδη πολύ υψηλή. (…) Το Ισλαμικό Κράτος επέλεξε το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με άλλες δυτικές χώρες, ως στόχο για τις επιθέσεις του…».
Λίγες ημέρες αργότερα (2 Δεκεμβρίου 2015) το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της διεύρυνσης των βομβαρδισμών κατά του Ισλαμικού Κράτους και στη Συρία (397 ψήφους υπέρ, έναντι 223 κατά). Την επόμενη μέρα βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη Τοπταάο απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση του Ακρωτηρίου της Κύπρου και πραγματοποίησαν τις πρώτες αεροπορικές επιδρομές στη Συρία.