Κατά τα άλλα, έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα βαθύτατα συστημικό που αποτελεί εκτός από ακόμα άλλη μια παρανοϊκή ελληνική ιδιαιτερότητα, έναν από του βασικότερους και σταθερότερους πυλώνες του πολιτικού μας συστήματος με σοβαρό μερίδιο στην νομή της εξουσίας μένοντας ταυτόχρονα και στο απυρόβλητο.

Πρόκειται για ένα κόμμα απολίθωμα, μονοκύτταρο, εξουθενωτικά και επικίνδυνα απλοϊκό που λειτουργεί εκτός ιστορικής πραγματικότητας. Για ένα κόμμα που αρνείται να συμπλεύσει στοιχειωδώς με τις εξελικτικές διεργασίες – έναν κομματικό μηχανισμό εκτός ιστορικής πραγματικότητας. Για ένα κόμμα που όχι μόνο δεν έχει αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες του απέναντι στην ιστορία αυτού του τόπου αλλά διεκδικεί πεισματικά και με απύθμενο θράσος και τα ρέστα του.  

Πρόκειται για ένα κόμμα που πολιτεύεται στο απυρόβλητο με επαγγελματίες διαδηλωτές οι οποίοι καταδυναστεύουν το κέντρο της Αθήνας δυο με τρεις φορές την εβδομάδα επιβάλλοντας μια δικτατορία  διαμαρτυριών που μοναδικό σκοπό έχουν να ανανεώνουν τον ιδεολογικό πάγο στο τυμπανιαίο πτώμα μιας κοσμοθεωρίας καταδικασμένης από το σύνολο της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα να συμμετέχουν καθαροί και αμόλυντοι στο «διεφθαρμένο σύστημα» και τον κρατικό μηχανισμό αποκομίζοντας τα ανάλογα οφέλη, νεκρανασταίνοντας αέναα τον εμφύλιο και το διχασμό. 

Πρόκειται για ένα κόμμα που πολιτεύεται απαιτώντας μια τεράστια επιβλαβή και ανυπολόγιστου κόστους αποζημίωση γιατί δεν επετεύχθη η σταλινοποίηση της Ελλάδας!

Στο πλαίσιο αυτό και με αφορμή τον πόλεμο της Συρίας, ομάδες σταλινοκρουσμένων εξίσου βαρβαρικές με τις ορδές του ISIS, προσπάθησαν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν στο κέντρο της πρωτεύουσας. 

Ο λόγος εκτός από την επικαιρότητα είναι και συμβολικός. Το Δόγμα Τρούμαν είδε το φως της δημοσιότητας ενώπιον του Κογκρέσου στις 12 Μαρτίου του 1947: «Πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι η υποστήριξη των ελεύθερων λαών που ανθίστανται στην απόπειρα χειραγώγησής τους από ένοπλες μειοψηφίες ή έξωθεν πιέσεις» είπε ο Χάρι Τρούμαν, εξαγγέλλοντας ενίσχυση της Ελλάδας με 250 εκατ. δολάρια.

Ενδεικτικά να θυμίσουμε ότι το σύνολο της αμερικανικής μη στρατιωτικής βοήθειας προς την Ελλάδα από το 1944 ως το 1952 ανέρχεται σε 1,35 δισ. δολάρια. Αν υπολογισθεί και η στρατιωτική βοήθεια το ποσό προσεγγίζει τα 2 δισ., ενώ το σύνολο της ξένης βοήθειας προς την Ελλάδα τα ίδια χρόνια είναι 2,287 δισ. δολάρια.

Αξίζει επίσης ενδεικτικά να θυμίσουμε ότι η παροχή βοήθειας προσφέρθηκε εκτός από τις 16 ευρωπαϊκές χώρες που την αποδέχτηκαν και στη Μόσχα και στα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, τα οποία είχαν περιέλθει υπό την επιρροή της ­ μόνο που ως όρος ετέθη να καταστούν οι οικονομίες τους «διαφανείς» στη Δύση. Δηλαδή να μην τα αρπάξει η  κομματική νομενκλατούρα…