«Με πλησιάζει ένας μάγκας βαρύς με το αργό λικνιστικό του περπάτημα εκείνο το πρωινό στο γύρισμα. Είναι ο Νίκος Φέρμας. Συρτή φωνή, νωθρή κίνηση, ματιά θαμπή.
– Είσαι για μια τζούρα αφεντικό;
– Τι τζούρα, ρωτάω παραξενεμένος.
– Μια ρουφηξιά για.
– Δεν καπνίζω.
– Δεν είναι καπνός. Χόρτο είναι.
– Τα χόρτα με πειράζουν στο στομάχι.
– Τα λάχανα σε πειράζουν. Κι ετούτο δεν είναι λάχανο. Είναι ανθός. Τράβα μία και θα αρχίσεις να πετάς. Και τα πλάνα θα σου ’ρχονται το ένα μετά το άλλο σαν σύννεφα που τα κυνηγάει ο νοτιάς.»

Πηγή: sansimera.gr