Μέσα σε αυτό το οχληρό περιβάλλον που δημιούργησε η πλέον ανήθικη πολιτική συμμαχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η κοινωνία αποκτηνώνεται. Τα κατά συρροή θεσμικά απροκάλυπτα ψεύδη, η ουρανομήκης παραποίηση της πραγματικότητας, η αντιστροφή της λογικής και του προφανούς έχουν απορυθμίσει το δημοκρατικό πολίτευμα. Το μεγαλύτερο λάθος της μεταπολιτευτικής περιόδου είναι ότι τα κόμματα της  Αριστεράς αντιμετωπίστηκαν ως δημοκρατικά κόμματα και όχι σαν φορείς μιας ολοκληρωτικής, παθολογικά ρεβανσιστικής, θεολογικής ιδεολογίας που απλά μισεί την δημοκρατία και τους θεσμούς της. 

Τα κλοουνίστικα χαρακτηριστικά της επικίνδυνα κωμικής συγκυβέρνησης που αντιμετωπίζονται με like και χιούμορ στο διαδίκτυο, είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνα απ’ ότι κωμικά.
Ένας πρωθυπουργός που δεν γνωρίζει αγγλικά κι όμως προσποιείται με χαρακτηριστική άνεση ότι τα γνωρίζει και κυρίως τα ομιλεί  μπροστά στην έκθαμβη διεθνή κοινότητα, δεν είναι αστείο φαινόμενο, είναι επικίνδυνο. Το ότι αδυνατεί σήμερα η κοινωνία να το κατανοήσει είναι  ακόμα πιο επικίνδυνο. Η δημοκρατία είναι απαιτητικό πολίτευμα  αλλά αδύναμο μπροστά στο τέρας του ακραίου λαϊκισμού που έχει υπερτραφεί από πληθωριστικά «δικαιώματα» και «κεκτημένα». Το ότι ένας ολόκληρος λαός παρακολουθεί δίχως αντανακλαστικά την  υπερπαραγωγή  που στήθηκε γύρω από μια θλιβερή μικροαστική γραβάτα, σίγουρα δεν είναι ελπιδοφόρο…  

Προφανώς πρόκειται για μια γραβάτα με αστρονομικά κωμική τιμή αφού στοίχισε εκτός των άλλων τα δεκάδες  δις του Βαρουφάκη και την υποθήκευση για έναν αιώνα της δημόσιας περιουσίας…  «Καμιά κυβέρνηση δεν έχει κάνει τέτοια παράδοση της δημόσιας περιουσίας, από τη Βαυαροκρατία. Ούτε η δικτατορία του Μεταξά, ούτε η δικτατορία των συνταγματαρχών. Έκαναν εκχωρήσεις στους ξένους, αλλά δεν παρέδωσαν το σύνολο σχεδόν της λαϊκής δημόσιας περιουσίας σε ένα ταμείο του οποίου τον πρόεδρο και τα δυο μέλη τα βάζει η Ε.Ε. και τα άλλα τρία μέλη τα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση. Απλώς τα προτείνει…», δηλώνει στο περιοδικό Lifo ο Αλέκος Αλαβάνος, ο άνθρωπος που ανέδειξε πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα. 

Η γραβάτα στοίχησε και μια υπογραφή εκ μέρους του πρωθυπουργού μιας εθνικής συμφωνίας (καλής ή κακής) που δεν ήρθε στην βουλή, δεσμεύει τη χώρα και δημιουργεί τετελεσμένα. Αυτή η γελοία γραβάτα που φόρεσε για μερικά λεπτά ένας σκανδαλωδώς αμαθής πρωθυπουργός, θα προκαλεί κλαυσίγελο στον ιστορικό του μέλλοντος που κάθιδρος και ενεός θα υπολογίζει το αστρονομικό της κόστος. Σίγουρα, με την απόσταση που χαρίζει ο χρόνος, η ιστορία αυτής της γραβάτας θα αποτελεί την πλέον θλιβερή και συνάμα γελοία στιγμή της χώρας μας…