Η τουριστική βιομηχανία αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρό για την ελληνική επιχειρηματικότητα, μια σταθερά ανάπτυξης, όπως αποδείχτηκε στα χρόνια της κρίσης μια σωτήρια οικονομική δραστηριότητα. Ταυτόχρονα τροφοδοτεί μια σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό, τονώνει τις τοπικές οικονομίες, συμβάλλει στην αντιμετώπιση της τεράστιας ανεργίας -κυρίως των νέων-, στηρίζει τη μεσαία τάξη η οποία βάλλεται σφοδρά. 

Κάποιες φορές σχηματίζεται η  εντύπωση ότι όλη αυτή  η δραστηριότητα προχωράει μόνη της, στον αυτόματο, ότι αποτελεί άλλη μια «σταθερά» της καλής μας τύχης. Ωστόσο, όλοι μας γνωρίζουμε ότι η καλή τύχη μπορεί εύκολα να αντιστραφεί, όταν βασίζεσαι αποκλειστικά σε αυτήν. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», λοιπόν, πράγμα που σημαίνει ότι επί τέλους πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά την ανάπτυξη του κλάδου βάσει ενός σχεδίου που θα ανανεώνει, θα εκσυγχρονίζει, θα διευρύνει την τουριστική περίοδο στην διάρκεια όλου του χρόνου. 
Οι δυνατότητες είναι πολλές και οι ευκαιρίες μπροστά μας: αρκεί να τις αδράξουμε. 

Υ.Γ.  Κάποτε, στα χρόνια των παχιών αγελάδων και του υπερτροφικού δημόσιου τομέα, όταν το δημοσιοϋπαλληλίκι αποτελούσε την υπέρτατη αξία και πληρούσε τις φιλοδοξίες και του πιο απαιτητικού ρωμιού, διαφορές προοδευτικές αντιλήψεις κυκλοφορούσαν το επιχείρημα ότι θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης…  Ε, λοιπόν, αυτά τα  «γκαρσόνια» ας καταλάβουν επί τέλους σήμερα ότι συντηρούν ολόκληρη την χώρα και αποτελούν την χρυσή ελπίδα ευημερίας του τόπου!