Το μεγαλύτερο παράδοξο, ωστόσο, είναι ότι αν και βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο της πιο σκληρής (και άδικης, πολλές φορές), κριτικής ασκούσε μια κρυφή γοητεία σε όλα τα αντίπαλα κόμματα που πάσχιζαν κυριολεκτικά να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ! Με μια δόση υπερβολής θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτά τα 44 χρόνια από την ίδρυσή του, η χώρα κυβερνιόταν από διάφορες εκδοχές τού ΠΑΣΟΚ… Εξάλλου, μια αλήθεια της ζωής είναι ότι οι πιο μισητοί εχθροί σου είναι και οι πιο ένθερμοι θαυμαστές σου! 

Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε εκ θεμελίων  το πολιτικό σκηνικό της χώρας και δύσκολα θα μπορούσε να υποδείξει κανείς μια ανάλογη τριακονταετία ευημερίας στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Μέσα από μια πληθώρα θεσμικών και κοινωνικών αλλαγών, η χώρα άλλαξε πρόσωπο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ τέτοιους  δεσμούς με την κοινωνία που κανένα άλλο κόμμα δεν είχε δημιουργήσει στο παρελθόν. Αυτούς τους δεσμούς μοιάζει με έναν περίεργο τρόπο να αναζητά η κοινωνία μέσα από διάφορες άλλες κομματικές εκδοχές, έτσι ώστε το «πνεύμα ΠΑΣΟΚ» να είναι κυρίαρχο σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα. 

Προφανώς, ένα κόμμα κυρίαρχο για τρεις δεκαετίες μπορεί να εγκαλείται για παραλήψεις, λάθη, σκάνδαλα κοκ. Ωστόσο, σήμερα, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, περιέργως,  μοιάζει να απεμπολεί την θετική του συνεισφορά  και να αρκείται στη διαχείριση των λαθών του.  Ακόμα πιο παράδοξο είναι ότι κυριαρχεί παντού, σε όλες τις κομματικές εκδοχές και αποχρώσεις το λεγόμενο «κακό ΠΑΣΟΚ», αυτό που πρέπει να ξεχαστεί και μάλιστα επιβραβεύεται με την λαϊκή ψήφο. Έχουμε, λοιπόν, το παράδοξο, η κοινωνία να τιμωρεί ένα κόμμα από το οποίο ωφελήθηκε όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της και να επιβραβεύει συγχρόνως τις πιο κακές του εκδοχές σε άλλα κόμματα…  

Συνεπώς, σαράντα τέσσερα χρόνια από την ίδρυσή του, το ΠΑΣΟΚ είναι παντού – εκτός του ΚΙΝΑΛ που τοποθετεί ένα ιστορικό όνομα στο περιθώριο προς χάριν της στρατηγικής του συμμαχίας με τo ΚΙΔΗΣΟ και τη ΔΗΜΑΡ!