Πιθανόν να σκέφτεται τις χαμένες ψυχές ,αυτών που «έφυγαν» αγκαλιασμένοι εκείνο το απόγευμα της 23ης Ιουλίου.. Ίσως, με κάποιους από αυτούς το προηγούμενο βράδυ να διασκέδαζαν παρέα, να μοιράζονταν κοινές σκέψεις και αγωνίες,. να πήγαιναν στο ίδιο σχολείο..
Καμμένη γή.. στάχτη αποκαϊδια παντού… 

Ή μήπως όχι…. Σ΄ ένα σημείο της διαδρομής κοντοστέκεται.. Το βλέμμα της πέφτει σε  κάτι που μοιάζει παράτερο με το τοπίο. Αναμεσα στις στάκτες,,, το μαυρισμένο χώμα, τα καρβουδισμένα κουφάρια των δένδρων… ΑΝΘΙΖΕΙ ΞΑΝΑ Η ΖΩΗ….

Η συγκεκριμένη φωτογραφία δημοσιεύθηκε στο προσωπικό προφίλ στο facebook μιας κατοίκου της περιοχής. Και αναδημοσιεύθηκε σε εκατοντάδες άλλα προφίλ χρηστών του συγκεκριμένου μέσου κοινωνικής δικτύωσης.