«[..] τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου» (Εξόδ. κ΄9). Άλλη μια βασική αρχή της κομουνιστικής Αριστεράς. Για τους χριστιανούς όπως γνωρίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ η μέρα αυτή είναι η Κυριακή και κυρίως για τον σύντροφο Πάνο καθώς το Σάββατο των γραφών είναι …επικίνδυνα Εβραϊκό. Την Κυριακή, μετά την έπαρση της σημαίας στο Γράμμο, ο περήφανος Υπουργός Άμυνας εκκλησιάστηκε και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων ενώπιον φωτογράφων που αποθανάτισαν την σεπτή αυτή κυριακάτικη συνήθεια του Υπουργού.

Μπορεί να φανταστεί κανείς τον Κυρίτση και τον Μανιό για παράδειγμα, από τις τόσες λαμπρές περιπτώσεις αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ, να μην εκκλησιάζονται, να μην κοινωνούν, να μην εξομολογούνται; Με αυτές τις αρχές ανδρώθηκε η ριζοσπαστική Αριστερά και όλα τα καλόπαιδά της. Δεν είναι τυχαίο που τελούν υπό την ιερά σκέπη του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.

Μετά την θεία κοινωνία που χάρισε φώτιση και γέμισε με κουράγιο τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας συντελέστηκε  στο σεπτό μέγαρο Μάξιμου μια κρίσιμη συνάντηση. Οι δυο άντρες  που σηκώνουν στους στιβαρούς τους ώμους τις τύχες του Έθνους για λόγους αρχής , καθώς και οι δυο τιμούν τον λόγο τους πάνω από όλα και πυξίδα τους έχουν τις αρχές τους και μόνο, αποφάσισαν ως πολιτισμένοι ηγέτες να χωρίσουν οι δρόμοι τους . Ξεκάθαρα πράγματα. Δίχως σκιές συναλλαγής. Κρυστάλλινα και αθώα. Με παρρησία και τιμιότητα, σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης και συγκίνησης, αφού συνεχάρησαν ο ένας τον άλλον, οι δυο άνδρες πήραν τον δρόμο του χωρισμού. Μάλιστα και ενώ  ο Υπουργός παραιτήθηκε σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την καλή συνεργασία και πίστη, άφησε ως αντίδωρο στον πρωθυπουργό το μεγαλύτερο κομμάτι του κόμματός του για τις δύσκολες ώρες της πατρίδας να έχει να πορεύεται. Τέτοια ψυχή έχει ο Πάνος. Κι αυτό συγκίνησε τον πρωθυπουργό και το εκτίμησε. Ο πρωθυπουργός τελευταία δέχεται την αγάπη όλων για το έργο του: του Πάνου Καμμένου, της Άγγελα Μερκελ, των Αμερικάνων, όλης της Ευρώπης. Είναι παγκόσμιας αποδοχής ο πρωθυπουργός μας. Λατρευτός παντού.

Σήμερα όμως ασχολούμαστε με το μεγαλείο της πατριωτικής  ψυχής του Πάνου. Αφού αποχαιρέτισε το πρωθυπουργό και με την γεύση  της θείας κοινωνίας να λειτουργεί σαν επιφοίτηση, είπε ως τελευταία πράξη της θητείας του να κλείσει με μια σεμνή και ακίνδυνη  συμβολική βόλτα ως τα Ίμια – σε χαμηλές πτήσεις από διακριτικότητα μην ενοχλήσει τους γείτονες. Το έκανε για να νιώσει πατριωτική συγκίνηση, για να διατρανώσει την εθνική μας κυριαρχία για να κάνει περήφανους τους συντρόφους του αγωνιστές που ατσαλωθήκαν στα μετερίζια των τσιπουράδικων – ρεμπετάδικων με πατριωτικά – εθνικά προτάγματα και που του εμπιστευτήκαν μια τέτοια θέση.

Ταυτόχρονα με αυτές τις σεμνές και άδολες κυβερνητικές εξελίξεις, η κυβέρνηση μειοψηφίας τραβά τον δρόμο της καινοτομώντας με την πολιτική αξιοπρέπεια, δημοκρατική εντιμότητα και ιδεολογική καθαρότητα που επιδεικνύει. Επόμενος εθνικός στόχος, η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών.