Όπως αναφέρει στο θέμα του το BBC, τη δεκαετία του ’60 η πτήση Νέα Υόρκη – Λος Άντζελες διαρκούσε 5 ώρες και η πτήση Νέα Υόρκη – Ουάσιγκτον μόλις 45 λεπτά. Σήμερα, αυτές οι ίδιες πτήσεις διαρκούν πάνω από 6 ώρες και 74 λεπτά αντίστοιχα. Γιατί συμβαίνει αυτό, παρά τη βελτίωση της τεχνολογίας των αεροπλάνων;

Η απάντηση είναι εξαιτίας του padding, δηλαδή του επιπλέον χρόνου που επιτρέπουν οι αεροπορικές να διαρκέσει ένα ταξίδι από το ένα σημείο στο άλλο.

Πιο αναλυτικά, επειδή οι καθυστερήσεις των πτήσεων είναι πολύ συχνό φαινόμενο, οι αεροπορικές εταιρείες αντί να βελτιωθούν και να εκμηδενίσουν τις καθυστερήσεις, προτιμούν να εντάσσουν τις καθυστερήσεις στο χρονοδιάγραμμα των πτήσεων.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί μια πτήση να υπολογίζεται πως θα κρατήσει 3 ώρες, αλλά στην πραγματικότητα ο χρόνος που θα είναι στον αέρα το αεροπλάνο μπορεί να είναι 80 λεπτά και ο επιπλέον χρόνος να συμπεριλαμβάνει την καθυστέρηση!

Έτσι, οι αεροπορικές εταιρίες δεν πιέζονται για να γίνουν πιο αποτελεσματικές, ενώ και οι καθυστερήσεις εμφανίζονται ως κάτι συνηθισμένο και δεν «επιτρέπει» εύκολα στον εκάστοτε επιβάτη να διαμαρτυρηθεί για…χάσιμο χρόνου.