Η ήττα ερμηνεύεται κατά το δοκούν από κάθε κόμμα. Το αποτέλεσμα που προκρίνουν οι πολίτες, το αποφασίζει ο κάθε κομματικός μηχανισμός.  Έτσι υπονοείται ότι η διαφορά ενός 3% με 4%, δηλαδή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων, δεν έχει καμία σημασία – ενώ όπως είναι γνωστό, οι μέγιστες διαφορές που έχουν καταγραφεί σε Ευρωεκλογές, κυμαίνονται μεταξύ του 3% και του 5%! 

Στη εποχή του ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν έχει αξία η αποδοκιμασία αλλά μόνο η διαχείρισή της. 

Εκτός του ότι αυτή η προσέγγιση αποτελεί βαθύτατη προσβολή στη δημοκρατία  καθώς αποδυναμώνει την ψήφο του πολίτη, την υποβαθμίζει μετατρέποντας το ποιοτικό σε ποσοτικό μέγεθος. Πάει η αξία της μιας και μοναδικής ψήφου! Στην ουσία δεν την προσμετρούν και την περιφρονούν.  

Σε όλη την τετραετή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε ένα βασικό χαρακτηριστικό: ο βίαιος ανορθολογισμός, η ξεδιάντροπη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Αυτή η πολιτική ανισορροπία διέφθειρε την κοινωνία και τον καθημερινό μας λόγο με συνέπεια να βλέπουμε μαύρο και να ομολογούμε άσπρο. Όπως εξοντώθηκαν και οι αποχρώσες διαφορές, οι ιδεολογικές αποκλίσεις.

Ο ακροαριστερός κύριος Πάνος Λάμπρου,διαπρεπές στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μάρτυρας υπεράσπισης της 17ης Νοέμβρη ο οποίος διετέλεσε και σύμβουλος του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μπορεί δίχως πρόβλημα να συνυπάρχει άνετα με μια σειρά γνωστών ακροδεξιών αστέρων που συμμετέχουν αρμονικά στην κυβέρνηση και στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το ΚΙΝΑΛ (των Τσολάκογλου, των γερμανοτσολιάδων, των κλεφτών και προδοτών) πρέπει προκαταβολικά να δηλώσει ότι αποτάσσεται τον … «ακροδεξιό» Μητσοτάκη! 

Μονά – ζυγά κληρώνει ΣΥΡΙΖΑ… Έτσι, όμως, μπορείς να διανύσεις το πολύ μια τετραετία δρόμο. Μετά, το πολίτευμα έχει την κακή συνήθεια της αξιολόγησης την οποία συμπαθεί ελάχιστα ο ΣΥΡΙΖΑ. 
 Και την Κυριακή, θέλει δεν θέλει, θα περάσει από τρεις αξιολογήσεις: των Δημοτικών εκλογών, των Περιφερειακών εκλογών και των Ευρωεκλογών.