Ένα αδιαμφισβήτητο πραγματολογικό στοιχείο είναι ότι η διαφορά των 10 περίπου μονάδων είναι πρωτοφανής και δεν έχει καταγραφεί ποτέ σε αντίστοιχες εκλογές πράγμα που έχει μια ανάγνωση: δεν είναι μήνυμα αλλά έντονη λαϊκή αποδοκιμασία της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τώρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να το ερμηνεύσει ως απλό μήνυμα είναι δικός του λογαριασμός και δικαίωμά του. Αυτό μένει να επιβεβαιωθεί στις εθνικές εκλογές. Κατά τα άλλα, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φρόντισε ή δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από το ιδεολογικό του αμπέχονο και να αποκτήσει λόγο δημιουργικό. Δηλαδή να μεταλλαχτεί από κόμμα διαμαρτυρίας σε κόμμα εξουσίας. Βασικό όσο και ευτράπελο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησής του είναι ότι ασκούσε αντιπολίτευση στον εαυτό του. Η θεολογία της επανάστασης, του μίσους εναντίον του αστικού κράτους, ο κοινωνικός μετασχηματισμός σε οριακά ανεκτό κομμουνιστογενές καθεστώς,  δεν έφυγαν ποτέ από το μυαλό τους. Εξ ου και οι συχνοί πυκνοί …συμβολισμοί με αναφορές στον Άρη Βελουχιώτη.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δεν αναδείχτηκε επαρκώς, είναι η παροιμιώδης αδυναμία ενός κυβερνώντος κόμματος να προτείνει  δημάρχους και περιφερειάρχες.  Εδώ  αποδεικνύεται περίτρανα η απίστευτη πολιτική ανωριμότητα-ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η κτηνώδης αλαζονεία του, καθώς πίστευε ότι η πολιτική ασκείται με τον αυτόματο πιλότο της επανάστασης.

Μια άλλη παράμετρος που δεν έλαβαν υπόψη τους, ήταν ότι το αντιμνημονιακό αφήγημα σώθηκε, όπως και το «υπογράφω μνημόνια και ταυτόχρονα τα καταγγέλλω». Με δυο λόγια, η εξαπάτηση, το παρελθόν, το ηθικό πλεονέκτημα, η σκανδαλολογία, έληξαν.

Επί πλέον, δεν πέρασαν απαρατήρητα τα έντονα φλερτ με την ανομία, την ανασφάλεια, την παράλυση του κράτους, όπως και οι στενές επαφές με περιθωριακούς ακτιβισμούς, για να μην αναφερθούμε σε κάτι βαρύτερο, όπως και οι θεσμικές εκτροπές, η επέμβαση στην δικαιοσύνη αλλά και ο έλεγχος των ΜΜΕ. Ιδεοληψίες, ψεύδη, αμοραλισμός  καθεστωτικές συμπεριφορές, σε συνδυασμό με ανικανότητα, ανυπόληπτα πρόσωπα, χυδαίες και τραμπούκικες συμπεριφορές και η ανάδειξη της υποκρισίας μέσα από μια αβυσσαλέα αντιστοιχία λόγων και έργων, έπαιξαν τον ρόλο τους. Η συστηματική παραποίηση της πραγματικότητας και η αποτρόπαιη αντίληψη ότι όλα είναι επικοινωνιακά διαχειρίσημα (ακόμα και 102 καμένοι πολίτες), συντελέσαν στην οδυνηρή ήττα και κυρίως βαθιά απαξίωση.  

Βασική, ωστόσο, αιτία της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ιδεολογική στόχευση και συνειδητή επιλογή του αφανισμού της μεσαίας τάξης που απόπνεε ταξικό ιδεολογικό μίσος.

Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στις πολιτικές ανακατατάξεις που θα δρομολογηθούν, καθοριστικός παράγοντας δεν θα είναι ο Τσίπρας ούτε η ΝΔ, όσο το ΚΙΝΑΛ του οποίου η στάση θα σηματοδοτήσει καθοριστικά τις εξελίξεις.