H κουβέντα για την απόκτηση των ρωσικών μαχητικών Su-35 από την Τουρκία προκάλεσε πολλές συζητήσεις στην Ουάσιγκτον. Όμως, αυτό που δημιούργησε «κατάσταση σοκ» ήταν η εντυπωσιακή επίδειξη των ρωσικών αεροπλάνων πάνω από την Τουρκία. Η τριμερής της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν στην Άγκυρα ήρθε και …έδεσε το γλυκό, καθώς αντιλαμβάνονται στα κέντρα αποφάσεων της Ουάσιγκτον, ότι όσο καλοπιάνουν τον Ταγίπ Ερντογάν τόσο περισσότερο αποθρασύνεται.

 

Αν έλεγε κάποιος ότι «τα θέλουν και τα παθαίνουν» οι Αμερικανοί, θα είχε απόλυτο δίκιο. Διότι η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του ενοίκου του Λευκού Οίκου δεν φέρνει τα ποθητά αποτελέσματα. Εκτός αν πιστέψουμε αυτούς που αρέσκονται στις συνωμοσίες, οι οποίοι ισχυρίζονται πολλά και διαφορά. Από εκβιασμούς μέχρι και ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ βασικά θα επιθυμούσε να ήταν στην παρέα αυτών των αυταρχικών ηγετών, που αποφασίζουν και διατάζουν. Όλα είναι πιθανά.

 

Όμως, το «βαθύ κράτος» της Αμερικής, οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, του Πενταγώνου και των μυστικών υπηρεσιών, που ανδρώθηκαν με το δόγμα ότι «η Ρωσία είναι ο θανάσιμος εχθρός» της Αμερικής, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι.

 

Βλέπουν την Αμερική να βρίσκεται απομονωμένη σε διεθνές επίπεδο και εγκλωβισμένη σε παρωχημένες διακηρύξεις και θέσεις, οι οποίες είναι αδιέξοδες. Αντιδρούν, αλλά πάντα τον τελευταίο λόγο έχει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος σε κρίσιμες στιγμές βρίσκεται και πάλι χωρίς ένα ισχυρό σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, ο οποίος μέσα από τον Λευκό Οίκο θα μπορούσε να σώζει καταστάσεις και να αλλάζει λανθασμένες αποφάσεις του Αμερικανού προέδρου. Η αποχώρηση του Τζον Μπόλτον ήρθε στην χειρότερη στιγμή, διότι γνώριζε καλά τη διεθνή πολιτική σκηνή και δρούσε κατάλληλα όταν ο κ. Τραμπ λάμβανε -ως συνήθως- πολύ κακές αποφάσεις.