Στα 19 μου, αρχές δεκαετίας ’90 πια, αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος. Το πρώτο που έκανα ήταν να πάω… απρόσκλητος στον Φίλαθλο, ενώ φοιτούσα στη σχολή δημοσιογραφίας ακόμα, ακριβώς για να γνωρίσω ποιος ήταν ο θρυλικός «Αποδυτηριάκιας» και ποιος ο ΗΛΙΑΣ Γ, άλλος σπουδαίος γραφιάς, εντελώς διαφορετικού ύφους ο Ηλίας Μπαζίνας.

Για καλή μου τύχη έμεινα καμία 20αριά χρόνια στον Φίλαθλο. Τα κείμενα του Κώστα Καίσαρη, ιερά για την εφημερίδα που άξιζαν ιδιαίτερης προσοχής κι επιμέλειας, τα έστελνε σε μένα για αρκετά χρόνια. Πάντα το απόγευμα, πάντα από τον Ελεύθερο Τύπο, όπου δούλευε κι εκεί, πάντα μέσω κλητήρα και πάντα γραμμένα σε γραφομηχανή.

Γραπτά απολαυστικά που μερικές φορές σε έκαναν να ξεκαρδίζεσαι ή να λες «ωχ» για όποιον παράγοντα ή πολιτικό ή κατάσταση έβαζε στο σημάδι και αποδομούσε με τέτοια μαστοριά και σάτιρα που ο «θιγόμενος» δεν μπορούσε να βγάλει κιχ. Δεν είχε πρόβλημα να φορέσει τον μανδύα του «κακού» ο Καίσαρης, ούτε να «ενοχλήσει». 

Δημιούργημα κι έργο του Νίκου Καραγιαννίδη ο «Αποδυτηριάκιας», όπως και όλος ο Φίλαθλος, με πρωταγωνιστή και πρώτο βιολί τον Κώστα Καίσαρη, μέχρι που έφυγε με μεταγραφή στο Goal.

Ο Κώστας Καίσαρης, που έφυγε σήμερα από τη ζωή στα 70 του, ήταν αυτός που βάφτισε «Τάμπυ» τον Γιώργο Κοσκωτά, «σωλήνα» τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, αυτός ήταν που αποκάλυψε πως βρισκόταν στην Λατινική Αμερική ο αδερφός του Κοσκωτά όταν τον έψαχναν όλες οι Αρχές της Ελλάδας και η Ιντερπόλ, για τον «Αποδυτηριάκια» είχε πει κάποτε ο Κώστας Λαλιώτης μέσα στη βουλή – γράφτηκε και στα πρακτικά – ότι «θεωρώ την πολιτική σκέψη του σαν την πιο σημαντική στην εποχή μας», αυτός είχε γράψει κείμενα που σήκωναν πολλή κουβέντα, ανέτρεπαν όσα ξέραμε, κέντριζαν την κοινή γνώμη ή την έκαναν να γελάσει, ακόμα και να θυμώσει.

Από τον Ριζοσπάστη είχε ξεκινήσει, μετά σε Ελεύθερο Τύπο και Φίλαθλο, ένα φεγγάρι στο Νοκ Άουτ, πιο μετά στο Goal και αλλού, τελευταία ήταν στα Νέα, στο to10.

Προσωπική γνώμη: Την σπιρτάδα, την βαρύτητα και τη δυναμική που είχαν όσα έγραφε στον Φίλαθλο, μια από τις πιο αλληλεπιδραστικές εφημερίδες με το κοινό τους, δεν την έβρισκες πουθενά αλλού.

Ο Κώστας Καίσαρης ήταν πάνω απ’ όλα «ένα παιδί της πιάτσας». Με γράψιμο αυθεντικό, με πνεύμα τσιφορικό, βγαλμένο μέσα από τις αλάνες και τα τσιμέντα μιας άλλης εποχής… Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.