Η μελέτη, η οποία κυκλοφόρησε σήμερα 31 Οκτωβρίου 2019 στο περιοδικό Journal of the American Heart Association, είναι η πρώτη στο είδος της και αναλύει τον συνολικό προβλεπόμενο κίνδυνο σε διάστημα 10 ετών. Η μελέτη επεξεργάστηκε στοιχεία από σχεδόν 45.000 άτομα ηλικίας 40 έως 74 που ζουν σε 15 μεγάλα αστικά κέντρα στην καναδική επαρχία Οντάριο.

Εκτός από τον υψηλότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις, οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα άτομα που ζουν στις λιγότερο περπατήσιμες γειτονιές είχαν σημαντικά υψηλότερη αρτηριακή πίεση και υψηλότερες πιθανότητες διάγνωσης για διαβήτη.

“Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι το πόσο μπορεί να περπατήσει κανείς σε μια γειτονιά σχετίζεται με κλινικά σημαντικές διαφορές στον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου”, δήλωσε ο δρ. Nicholas Howell, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και διαδάκτωρ του Li Ka Shing Knowledge Institute of St. Michael’s. “Από τη σκοπιά της κοινωνικής πολιτικής, τα ευρήματα υποστηρίζουν την ιδέα ότι τα οφέλη από τις πεζοδρομήσεις θα μπορούσαν να είναι αρκετά σημαντικά ώστε να αλλάξουν τη συζήτηση για την υγεία”, αναφέρει.

Η δε δρ. Gillian Booth, επίσης συγγραφέας της μελέτης, επιστήμων στο St. Michael’s Hospital’s MAP Centre for Urban Health Solutions, δήλωσε ότι προηγούμενη έρευνα έδειξε επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάζονται οι πόλεις και οι κοινότητες μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην υγεία μας. “Η έρευνα αυτή αποδεικνύει ότι ένας μελλοντικός καρδιαγγειακός κίνδυνος μπορεί να προβλεφθεί με βάση την επιλογή της κατοικίας σας”, δήλωσε η δρ. Booth. “Αυτή η έρευνα θα πρέπει να ενθαρρύνει όσους ζουν σε γειτονιές που δεν προσφέρονται για βόλτες να επιδιώξουν αύξηση της σωματικής δραστηριότητας με άλλους τρόπους”.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η διαβίωση σε μια λιγότερο περπατήσιμη γειτονιά συνδέεται με χαμηλότερη πιθανότητα να καπνίζει κανείς ένα μειονέκτημα το οποίο μπορεί να ληφθεί υπόψη βέβαια στις εκτιμήσεις για την εμφάνιση καρδιαγγειακού επεισοδίου στη δεκαετία.