«Υπήρχαν πολλά στερεότυπα και ταμπού. Μεγαλώσαμε σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, πατριαρχική. Στην Κωνσταντινούπολη τότε, όταν πηγαίναμε να χορέψουμε, τα κλαμπ άνοιγαν στις 12 το μεσημέρι κι έκλειναν στις 4 το απόγευμα.

Στις 4 το απόγευμα έπρεπε να ήμασταν σπίτι μας. Έτσι και γυρίζαμε σπίτι στις 7 τρώγαμε ξύλο. Μεγαλώσαμε με μπαμπάδες πολύ αυστηρούς. Εγώ δεν θυμάμαι να είδα ποτέ ηλιοβασίλεμα και δεν μιλάω για μια περίοδο πριν από πολλά χρόνια, είμαι 50 χρονών όχι 70. Πολύ αυστηρό περιβάλλον. Δεν είναι μόνο που σε παρακολουθεί ο μπαμπάς σου, υπάρχει το σόι, οι θείοι σου, ο νονός σου. Σε είδε ο θείος σε βόλτα να περπατάς χέρι χέρι με άντρα, μαύρη το βράδυ από το ξύλο. Το έχω ζήσει αυτό. Ο θείος μου ο Ευριπίδης με είδε να κρατιέμαι χέρι χέρι με αγόρι στα Πριγκιποννήσια, έφαγα το ξύλο της χρονιάς μετά», εξομολογήθηκε η Μαρία Εκμεκτσίογλου.

Πηγή: zappit.gr