Ό τι ισχύει όμως σε εθνικό θα έπρεπε να ισχύσει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το όχι στα ευρωομόλογα δημιουργεί μια κοινωνία δύο τάξεων στην Ευρώπη: εκείνων που διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα και εκείνων που δεν την διαθέτουν».

Η εφημερίδα του Μονάχου συνεχίζει, σύμφωνα με την DW: «Σε περίπτωση έκδοσης “κορωνο-ομολόγου” το μήνυμα θα είναι τόσο ισχυρό όσο εκείνο του “whatever it takes” του τότε προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι στην ευρωκρίση. Υπάρχουν δύο επιχειρήματα υπέρ του ευρωομολόγου: Πρώτον, αποτρέπει τον κίνδυνο μια χώρα της ευρωζώνης να συνθλιβεί από τα χρέη. Δεύτερον, θα είναι ένα ομόλογο ορισμένης χρονικής διάρκειας και συγκεκριμένου όγκου. Τα αδύναμα κράτη θα επωφελούνταν από το αξιόχρεο της Γερμανίας.

Το επιτόκιο του δεκαετούς γερμανικού ομολόγου βρίσκεται σήμερα στο -0,47%. Το ευρωομολόγο θα είχε ωστόσο επιτόκιο με θετικό πρόσημο γύρω στο 0,2%. Για τη Γερμανία αυτό θα σήμαινε επιπλέον κόστος 900 εκ. ευρώ, αν το ευρωομολόγο είχε όγκο 500 δις ευρώ. Το ποσό είναι μεγάλο. Ίσως το Βερολίνο θα μπορούσε να συνεχίσει την έκδοση εθνικών ομολόγων και να διοχετεύσει τα κέρδη από αυτό σε ένα ευρωπαϊκό ταμείο αντιμετώπισης των επιπτώσεων του κορωνοϊού. Σε περίπτωση όμως που η Γερμανία επιμείνει στο όχι τότε δεν αποκλείεται οι υπόλοιπες χώρες να προχωρήσουν στην έκδοση ευρωομολόγου χωρίς το Βερολίνο με αποτέλεσμα να διχαστεί η ευρωζώνη».